Race with the Devil (1975)
Twee koppels op vakantie worden achtervolgd door satanisten na het getuige zijn van een ritueel. Roadhorror met paranoia, campers en achtervolgingen. Mix van thriller en occult.

Rad (1986)
Tiener wil BMX-wedstrijd winnen tegen profs. Pure jaren ’80-sportfilm met montages, truukjes en zweetbanden. Campy, energiek en geliefd bij liefhebbers van niche-jeugdcultuur. ‘Send Me an Angel’ klinkt iconisch.

Rage of Honor (1987)
Japanse agent neemt het op tegen drugsbende. Sho Kosugi als vechtmachine in explosieve, zweterige B-film vol machetes, ninja’s en slow-motion. Geen subtiliteit, wel actie.

Rage, Furia Primitiva (1988)
Jongeren in het bos veranderen in wilde moordenaars door mysterieus gas. Italiaanse low-budget horror met exploitatiesmaak en rommelige plot. Bloederig, primitief en obscuur. Cult in sommige kringen.

Raging Bull (1980)
Biografisch portret van bokser Jake LaMotta. Robert De Niro als destructieve kampioen. Regie van Martin Scorsese: rauw, zwart-wit en briljant. Fysiek én psychologisch intens. Eén van de grootste films ooit.

Raise the Titanic (1980)
Avontuurlijke spionagethriller waarin de gezonken Titanic wordt opgedoken om een zeldzaam mineraal te vinden. Kostbare productie, mager resultaat. Weinig spanning, veel water. Curiositeit voor rampenfilmverzamelaars. Bekender om het budget dan het plot.

Rambo: First Blood Part II (1985)
Rambo keert terug naar Vietnam om vermiste krijgsgevangenen te redden. Meer explosies, minder psychologie dan het origineel. Sylvester Stallone als icoon van gespierde wraak. Propaganda of pulpheldendom — kijker beslist.

Rambo III (1988)
Rambo trekt naar Afghanistan om zijn mentor te redden. Bombastisch geweld, Sovjets als karikaturen. Minder impact dan voorgangers, maar vol testosteron. Klassieke jaren ’80 actie met geopolitieke bijsmaak.

Rasputin: The Mad Monk (1966)
Hammer-film over de beruchte Russische mysticus. Christopher Lee in sinistere vorm. Historisch losjes, maar sfeervol en duister. Klassieke Britse horror met koninklijke intriges en hypnotische krachten.

Rawhead Rex (1986)
Monster wordt wakker uit Ierse grafheuvel. Schreeuwend, moordend en in rubber pak. Gebaseerd op Clive Barker-verhaal, maar teleurstellend uitgevoerd. Cultfavoriet vanwege campy effecten en lompe mythologie.

Razorback (1984)
Australische horror over reusachtig wild zwijn dat outback onveilig maakt. Visueel opvallend, atmosferisch en bloederig. Oogt als Mad Max met varkens. Ecohorror met stijl.

Real Genius (1985)
Tiener-genieën bouwen onbedoeld een dodelijk wapen voor het leger. Val Kilmer als nonchalante nerd. Slimme komedie met wetenschap, rebellie en popcornpret. Onverwacht scherp.

Re-Animator (1985)
Student brengt lijken tot leven met groen serum. Ultragore horrorcomedy naar H.P. Lovecraft. Kultklassieker vol zwarte humor, losgeraakte ledematen en wetenschappelijke overmoed. Schandalig en slim.

Red Dawn (1984)
Sovjets vallen VS binnen. Tieners voeren guerrillaoorlog in de Rockies. Patriottisch, gewelddadig en hysterisch. 'Wolverines!' als strijdkreet. Alternatieve Koude Oorlogsfantasie met cultstatus.

Red Heat (1988)
Arnold Schwarzenegger als Sovjetagent in Chicago. Koppelt met cynische James Belushi. Buddycop-formule met Oost-West-saus. Matig script, brute actie en kille blik. Sovjet meets Hollywood.

Red Scorpion (1988)
Dolf Lundgren als Sovjet-soldaat die rebellen helpt in Afrika. Propaganda verpakt als actiefilm. Veel schoten, weinig subtiliteit. Explosieve B-cinema met Reagan-flair.

Red Sonja (1985)
Zwaard-en-magie spin-off van Conan met Brigitte Nielsen als wrekende heldin. Campy, kitsch en bar weinig diepgang. Schwarzenegger in bijrol. Fout maar vermakelijk.

Religion, Inc. (1989)
Zakenman start eigen religie voor winst, raakt verstrikt in spirituele chaos. Satirische komedie met scherpe randjes, maar weinig bekend. Idee sterker dan uitvoering.

Renegades (1989)
Politieman en Sioux-strijder zoeken gestolen heilige speer. Kiefer Sutherland en Lou Diamond Phillips in buddyformule met spiritueel randje. Spannend, maar klassiek opgebouwd. Degelijke late jaren ’80 actie.

Repo Man (1984)
Punk-rocker wordt auto-inspecteur, ontdekt buitenaardse samenzwering. Cultfilm met anarchistische energie, droge humor en bizarre plot. Alex Cox’ unieke mix van sci-fi en kapitalismekritiek.

Repossessed (1990)
Parodie op The Exorcist met Linda Blair in zelfspotmodus. Leslie Nielsen doet zijn ding. Flauwe grappen, slapstick en scheten. Goedkoop maar geestig als je in de stemming bent.

Requiem for a Vampire (1971)
Twee meisjes vluchten na overval en belanden in kasteel vol vampiers. Franse arthouse meets horror. Visueel sterk, traag verteld. Erotiek, leegte en bloed — Jean Rollin-stijl.

Reservoir Dogs (1992)
Mislukte diamantrooft leidt tot paranoia en geweld. Tarantino’s debuut: non-lineair, stijlvol, dialogen als wapens. Bloederig, briljant en invloedrijk. Indieklassieker die gangsterfilms herdefinieerde.

Return of the Living Dead Part II (1988)
Gas wekt opnieuw zombies tot leven. Komischer en cartoonesker dan deel één. Minder origineel, maar vol hersenhonger. Cultgriezel met knipoog.

Return of the Sister Street Fighter (1975)
Japans vechtfilmvervolg met Etsuko Shihomi. Stoer, snel en met brute actie. Slecht nagesynchroniseerd, maar charmant voor martial arts-fans. Krachtige vrouwelijke hoofdrol.

Return to Oz (1985)
Donkere sequel op The Wizard of Oz. Dorothy keert terug, treft spookstad en krankzinnige wezens. Creepy sfeer, cultstatus verworven. Te eng voor kinderen, te vreemd voor volwassenen.

Revenge of the Nerds (1984)
Geplaagde nerds slaan terug met humor, vindingrijkheid en sexuele wraak. Kluchtige komedie met jaren ’80-geest. Vandaag de dag discutabel, destijds een hit.

Revenge of the Ninja (1983)
Japanse krijger zoekt rust in Amerika maar raakt weer verzeild in geweld. Sho Kosugi levert kungfu en ninjasterren in overdrive. Puur genregenot.

Reversal of Fortune (1990)
Claus von Bülow wordt verdacht van poging tot moord op zijn vrouw. Jeremy Irons won Oscar. IJzig, intellectueel rechtbankdrama over waarheid, schijn en privilege.

Ride in the Whirlwind (1966)
Westerns van Monte Hellman met Jack Nicholson. Onschuldige mannen worden ten onrechte opgejaagd. Minimalistisch, existentialistisch en anti-mythisch. Cultwestern vol onbehagen.

Riff-Raff (1991)
Britse arbeidersfilm van Ken Loach. Een jonge bouwvakker zoekt z’n plek in Londen, worstelt met armoede en liefde. Sociaal-realistisch, rauw en menselijk. Klassiek voorbeeld van politieke cinema zonder franje.

Risen (2016)
Bijbelse detective: Romeinse soldaat onderzoekt geruchten over de opstanding van Jezus. Gecombineerd geloofsdrama en thriller. Traditioneel maar degelijk gefilmd. Gericht op gelovig publiek, met voldoende historische flair.

Risky Business (1983)
Tiener laat huis ontsporen tot bordeel tijdens ouders' vakantie. Tom Cruise doorbrak definitief. Snerpende satire op kapitalisme en adolescentie. Donkerder dan het lijkt. ‘Sometimes you gotta say what the f*ck.’

Rita, Sue and Bob Too (1986)
Twee tienermeisjes beginnen een affaire met een oudere man. Bitterzoete Britse working-class film vol seks, humor en tragiek. Ongepolijst portret van jeugd zonder toekomst. Ruw, eerlijk en schrijnend.

River of Death (1989)
Avonturenfilm waarin nazi’s, jungleziekten en geheimzinnige stammen samenkomen. Michael Dudikoff in B-actie met pulpallure. Slecht geacteerd, maar vermakelijk voor liefhebbers van fout jaren '80 spektakel.

River's Edge (1986)
Tieners reageren kil op moord op klasgenoot. Donkere, nihilistische kijk op jeugd. Keanu Reeves en Crispin Glover in indiedrama vol morele leegte. Gebaseerd op waargebeurd verhaal.

Road House (1989)
Patrick Swayze als zen-achtige uitsmijter die orde houdt in gewelddadige bar. Brutale vechtscènes, kitscherige romantiek en cultdialogen. Pure testosteroncamp met blote torso’s en knokpartijen.

Roadgames (1981)
Trucker jaagt op seriemoordenaar door Australische outback. Hitchcock-achtige thriller met Stacy Keach en Jamie Lee Curtis. Spannend, gestileerd en verrassend slim. Onderschatte genreparel.

Roadie (1980)
Truckchauffeur vervoert rockapparatuur en belandt in muzikale gekte. Met Meat Loaf, Alice Cooper en veel chaos. Cultklucht voor rockliefhebbers. Onzin met versterkers.

Roadkill (1989)
Canadese rockband raakt zoek; jonge vrouw zoekt hen in bizarre plattelandswereld. Donkere humor, postpunk-sfeer en zwart-wit beelden. Low-budget cultfilm van Bruce McDonald.

Robin Hood: Prince of Thieves (1991)
Kevin Costner zonder Brits accent, Alan Rickman met overdrive. Bombastisch avontuur vol zwaarden, pijl-en-boog-romantiek en Bryan Adams-ballads. Onevenwichtig, maar iconisch.

Robinson Crusoe on Mars (1964)
Sciencefictionversie van het klassieke overlevingsverhaal. Astronaut strandt op Mars, moet overleven met zuurstof en alienhulp. Charmant gedateerd, kleurrijk en verrassend filosofisch. Retro SF-parel.

RoboCop (1987)
Agent sterft, wordt cyborg. Paul Verhoevens ultraviolente satire op kapitalisme en rechtspraak. IJzingwekkend en grappig. Cultheld geboren. ‘Dead or alive, you’re coming with me.’

RoboCop 2 (1990)
Vervolg op Verhoevens meesterwerk mist zijn satirische scherpte, maar biedt meer explosies en cynisme. RoboCop vecht tegen nieuwe moordrobot. Rommeliger, maar nog steeds bruut.

Rock 'n' Roll High School (1979)
Tieners rebelleren tegen strenge school, geholpen door The Ramones. Punkspirit, chaos en anarchie op het schoolplein. Camp, explosies en muziek. Cultfavoriet.

Rock 'n' Roll High School Forever (1990)
Suffe sequel zonder Ramones. Jonge Corey Feldman leidt nieuwe opstand op school. Minder punk, meer cliché. Enkel voor hardcore fans van campy schoolrevoltes.

Rocky (1976)
Onbeduidende bokser krijgt kans op titel. Sylvester Stallone schreef en speelde zichzelf naar de top. Hartverwarmend underdogverhaal, klassiek sportdrama. Academy Award-winnaar. ‘Yo, Adrian!’

Rocky II (1979)
Rocky twijfelt, traint en bokst opnieuw tegen Apollo Creed. Minder verrassend, maar nog steeds emotioneel geladen. Bloed, zweet en huiselijkheid in de ring.

Rocky III (1982)
Rocky vecht tegen Clubber Lang (Mr. T) en z’n eigen twijfel. Eye of the Tiger, glitter en spierballen. Trainingsmontageklassieker. Begin van Rocky als franchiseheld.

Rocky V (1990)
Rocky keert terug naar armoede, traint jong talent. Vechten op straat, geen ring. Meest verguisde deel, maar heeft melancholie en hart. Minder heroïek, meer terugblik.

Rollerball (1975)
Toekomst zonder oorlog, met gewelddadige sport als controle. James Caan vecht tegen systeem. Dystopische klassieker met filosofische ondertoon. Stijlvol, traag en intens.

Rolling Thunder (1977)
Vietnamveteraan neemt wraak na brute aanval op familie. Donkere, gewelddadige thriller met cultstatus. Schrijnend portret van trauma, wraak en verloren idealen. Tarantino-favoriet.

Roma (1972)
Federico Fellini’s ode aan Rome: chaotisch, poëtisch en episodisch. Half documentaire, half droom. Visuele krachttoer zonder duidelijk verhaal. Nostalgie, decadentie en verwondering.

Romancing the Stone (1984)
Schrijfster belandt in Zuid-Amerikaans avontuur met ruige avonturier. Mix van humor, actie en romantiek. Kathleen Turner en Michael Douglas schitteren. Indiana Jones-light met charme.

Rosencrantz & Guildenstern Are Dead (1990)
Absurdistisch Shakespeare-spin-off waarin twee zijfiguren verdwalen in taal en lot. Tom Stoppards briljante toneelbewerking vol filosofie en woordspel. Voor liefhebbers van postmoderne theatercinema.

Roxanne (1987)
Moderne hervertelling van Cyrano de Bergerac. Steve Martin als man met lange neus die liefde bemiddelt. Romantisch, geestig en oprecht. Lichtvoetige schoonheid.

Rumble Fish (1983)
Francis Ford Coppola's poëtische zwart-witfilm over jeugdbendes. Mickey Rourke en Matt Dillon als broers. Stijl boven plot, visueel verbluffend. Tijdloos dromerig en melancholiek.

Runaway (1984)
Toekomst met losgeslagen robots. Tom Selleck als technocop. Michael Crichton-regie. Ouderwetse tech-angst in neonjasje. Sfeervol, maar beperkt.

Runaway Train (1985)
Twee gevangenen ontsnappen en zitten vast op onbestuurbare trein. Koude actie, existentialistische ondertoon. Jon Voight intens. Russische regie-invloed voelbaar. IJskoud en meeslepend.

Running on Empty (1988)
Kind van voortvluchtige ouders zoekt eigen leven. Emotioneel drama met River Phoenix op zijn gevoeligst. Subtiel, teder en politiek geladen. Underrated parel.

Running Scared (1980)
Veteranen keren terug naar VS en raken verstrikt in drugs, geweld en bureaucratie. Ruwe en vergeten thriller. Geen lachfilm, ondanks verwarring met latere titel.

Running Scared (1986)
Billy Crystal en Gregory Hines als melige agenten. Buddycopkomedie met achtervolgingen en gevatte oneliners. Vlot, maar niet diepgaand. Prettige popcornactie.

Rush (1991)
Twee undercoveragenten raken verslaafd aan drugs die ze bestrijden. Donker, tragisch en indringend. Jennifer Jason Leigh indrukwekkend. Gebaseerd op waargebeurd verhaal over idealen en ondergang.

Ryan's Daughter (1970)
Liefdesdrama tijdens Ierse opstand. Monumentale David Lean-film met schitterende landschappen, traag tempo en dramatische ondertonen. Tragiek op epische schaal.

Saint Jack (1979)
Amerikaanse pooier in Singapore raakt verstrikt in spionage. Regie van Peter Bogdanovich. Trage karakterstudie met Ben Gazzara. Ondergewaardeerd pareltje met exotische sfeer.

Salò, or the 120 Days of Sodom (1975)
Shockklassieker van Pasolini. Sadisme, fascisme en decadentie in vier afdelingen. Gebaseerd op Marquis de Sade. Onverteerbaar voor velen, cultureel controversieel en moreel uitdagend.

Salsa (1988)
Danssprookje met liefde, rivaliteit en ritme in de Latin-danswereld. Robby Rosa en Miranda Garrison stralen in kleurrijke, energieke musical. Romantiek wordt begeleid door choreografie, muziek en passie. Simpel plot, maar zinderend op de dansvloer.

Samurai Cop (1991)
B-misdaadfilm met ongeëvenaarde acteerpatronen: politieman vecht tegen Yakuza in LA. Slome dialogen, videocamera-actiescènes, hilarische nonsens. Cultklassieker door charmant slechtheid. “Go to the morgue” is inmiddels legendarisch onder camp-fans.

Sangue per Dracula (1974)
Italiaanse horror met Dracula in contemporaine setting. Klaus Kinski voert vampiershoot-out aan in bruine jas. Stijlloos, erotisch, en over-the-top dialogen. Niet subtiel, maar interessant curiosum binnen italo-vampiergenre.

Santa Claus (1985)
Mexicaanse televisiefilm waarin de kerstman speelgoed brengt en magische landen beschermt. Charmant naïef, fantasierijk met unieke en creatieve decors. Weird cult-hit voor kerstliefhebbers die het immers met flair willen zien.

Satisfaction (1988)
All-girl band tourt naar Nashville voor grote doorbraak. Bonnie Bedelia en Trini Alvarado in muziekroadmovie vol opwinding en conflict. Rock ‘n roll-smaak met vrouwenfocus. Niet revolutionair, wel vermakelijk en tijdsgebonden.

Saturday Night Fever (1977)
John Travolta danst zich vrij van arbeidersmilieu in disco. Iconische soundtrack en moves. Cultureel fenomeen dat disco definieerde. Drama over identiteit, trots en verlangen — meer dan glitter en dansvloer.

Saturday the 14th (1981)
Halloweenparodie met monsters op zaterdag de veertiende. Slapstick en camp in horrorjasje. Poppenhot tub-scenes, overdreven grappen. Slechte grappen, maar cultstatus als parodie-excess.

Sau Foo Fei Lung (1990)
Hongkong-actiefilm met vluchtige kungfu, misdaad en komedie. Lauw plot, snelle gevechten en lokale flair. Onafhankelijke genreproductie die entertainend is door tempo en vechtstijl.

Savage Dawn (1985)
Vietnamveteraan keert terug naar Cambodja op reddingsmissie. B-actiespektakel met jungle, guerrilla en wraak. Gerecyclede clichés, maar leuker voor fans van vergeten actiejuweeltjes.

Savage Harbor (1987)
Vader en dochter stranden op eiland bevolkt met kannibalen-monsters. Slap, maar sfeervol horroravontuur. Bringsie-griezel in exotische setting, laag budget, maar avontuurlijk en obscure cult.

Savage Sam (1963)
Disney-western over Pocomoke’s hond Sam en familie tegen Comanchen. Licht, avontuurlijk en kindvriendelijk. Minder episch dan Old Yeller, maar charmant en nostalgisch.

Savage Streets (1984)
Tiener neemt wraak op straatbendes na zuster’s rijpingsfeest. Bloedige tiener-by-the-book slasher. Linda Blair in wraakrol, veel geweld en verontrustende sfeer. Over de top exploitatie.

Scandal (1989)
Dramatisering van Profumo-affaire uit 1963. John Hurt en Bridget Fonda in politiek/hoger-societair seksdrama. Elegant, traag verteld en historisch geladen. Brits prestige met moderne inslag.

Scanners (1981)
Psychotische telepathische mensen rukken los. David Cronenberg’s body-horror met hersenexplosies en psychische oorlog. Cultfilm voor gore- en SF-fans. Knetterende endscene iconisch.

Scarecrow (1973)
Twee mannen reizen samen in stille, poëtische roadmovie. Gene Hackman en Al Pacino tonen broederschap en melancholie. Minimalistische parel over vriendschap en dromen, droog maar ontroerend.

Scarface (1983)
Al Pacino als Cubaanse gangster Tony Montana bouwt crimineel imperium. Bloedig, brutaal en excessief. Brian De Palma met cynische grandeur. Knife and coke cultuur ten top. “Say hello to my little friend!”

Scent of a Woman (1992)
Blinde kolonel en student storten zich in New Yorkse escapades. Al Pacino wint Oscar in charismatische, ruige vertolking. Mix van humor, drama en levenservaring. “Hoo-ah!”

Scrooged (1988)
Moderne, cynische kerstverfilming van A Christmas Carol met Bill Murray. Donkere komedie vol visuele absurditeit en sentiment. Eigentijds en geestig verrassend volks. Cultklassieker met kerstgevoel.

Scrubbers (1983)
Brits vrouwengevangenisfilm met jongeren: rebellen, trauma en solidariteit. Hard, sociaal geladen en rauwer dan elders. Geen flauwe tegendruk, maar realistisch rauw karakter.

Search and Destroy (1979)
Misplaatste industriële film: man desillusioned in Mexico met Javier Solís. Middenweg tussen drama en mysterie. Obscuur, traag, met lichte existentiële ondertoon. Niet mainstream, wel interessant.

Secret Rites (1971)
Documentaire over occulte praktijken, rituelen en satanisme. Bevat interviews, rituele beelden en lugubere sfeer. Vroege exploitatiecultuur. Bekend onder okkultisme-fans.

See No Evil, Hear No Evil (1989)
Blinde en dove man getuige van moord, moeten samenwerken. Gene Wilder en Richard Pryor in buddykomedie vol misverstanden en humor. Licht, vrolijk, soms plat, maar charmant duo.

Semi-Tough (1977)
Peyton Place meets American football comedy. Burt Reynolds zoekt liefde, hipster training en maatschappijkritiek. Licht, maar satirisch. Blend van sport, bloemlezing van feestlustige jaren ’70.

Serpico (1973)
Al Pacino speelt politieagent Frank Serpico, vechtend tegen corruptie binnen NYPD. Realistisch, politiek drama. Onbetwistbare integriteit screent. Karakterstudie met rauwe stadssfeer en morele moed.

Seven Days in May (1964)
Amerikaanse kolonel ontdekt militaire coup tegen president. Spannende politieke thriller met Burton en O’Toole. Koude Oorlog-angst in filmfolie. Tension hoog, moraal donker.

Sex, Lies, and Videotape (1989)
Steven Soderbergh’s doorbraakfilm over intimiteit, geheimen en therapie. Jonge mannen, relaties en video’s; psychologisch en seksueel geladen drama. Klein budget, groot effect. Indie-referentie.

Shadows in Paradise (1986)
Finse roadmovie over vuilnisman en hondenverkoopster. Aki Kaurismäki’s droge stijl met filosofisch sausje. Stil, grappig en melancholisch. Minimalistisch met hart.

Shaft (1971)
Blaxploitation-icoon: privédetective in Harlem. Richard Roundtree swag met groove en actie. Stijlvol, badass en stilistisch baanbrekend. Cultheld in gangsterkunst.

Shaft's Big Score! (1972)
Shaft keert terug, zoekt gestolen goud. Meer glamour, maarzelfde swag. Buddy-sidekick, slow-motion, funkmuziek. Populaire sequel met iets minder ritme, maar charme intact.

Shampoo (1975)
Warren Beatty als hairstylist in San Francisco vlak voor verkiezingen. Seksueel comediedrama vol ego, affaires en kapitalisme. Slick en scherp geschreven. Tijdgeest vastgelegd.

Shaolin Master and the Kid (1978)
Peking-opgeleide meester en straatjongen. Kungfu-onderricht en familiaire spanning. Hongkong-choreografie met gedreven passie. Bevredigende martial arts parabel.

Sharks' Treasure (1975)
Duikers achter scheepswrak vol goud getroffen door haaien. Actie-avontuur met jaw-dropping watershots. Low-budget, retro en waaghalsachtig. Campy oceaandrama.

She (1984)
Jeugdige archeoloog ontdekt Queen of Eternal Flame in Afrika. Fantasy met magie, gevaar en modejassen. Kitsch, erotische tonen en foute charme. Obscuur avonturenfilm.

She-Devil (1989)
Goldie Hawn wreekt zich op echtgenoot met Roseanne Barr. Donkere komedie over feminisme en wraak. Extreem, grappig en verwrongen. Cult door foute krachtfantasie.

She-Man (1967)
Crossdressing superheld probeert misdaad te bestrijden. Camp, low-budget en bizarre kostuums. Pulpheld met bizarre humor. Cultschat in queer exploitation.

She's Gotta Have It (1986)
Spike Lee’s debuut over polyamoreuze vrouw. Jong, urbaan, Afro-Amerikaans perspectief. Frisse dialogen, zwart-wit esthetics. Cultureel relevant en pionierend in representatie.

She's Having a Baby (1988)
John Hughes’ drama over mannelijke twijfels rond ouder worden. Kevin Bacon worstelt met huwelijk, vaderrol en volwassenheid. Romantisch-ironisch, soms sentimenteel. Jong echtpaar in crisis.

She's Out of Control (1989)
Ongeschoolde tiener verandert in puberende schoonheid, vader raakt radeloos. Comedy over overbescherming en eerste liefde. Tony Danza worstelt met loslatend ouderschap. Licht, voorspelbaar maar charmevol. Typische late jaren ’80 familiekomedie over grenzen en groei.

Shogun Assassin (1980)
Japanse samuraifilm samengesteld uit Lady Snowblood-deeltje plus nieuwe scènes. Stoere vader met baby reist door gevaarlijke wereld. Brutale actie, minimalistische dialogen. Cultfavorite met iconische traagzwaard-beelden. Stilistisch, gewelddadig en emotioneel opvallend voor genre.

Shoot Out (1971)
Western over boogschutter op de vlucht, achtervolgd door gewiekste lawman. George Montgomery en Ernest Borgnine in klassiek rijtje antihelden. Stijlplaat met objectaanpak, mechanische planning en geweld. Traag, maar visueel precies.

Shoot to Kill (1988)
Wilder die agent en Amerikaanse FBI agent jagen op killer in de bergen. Tom Berenger en Sidney Poitier vormen gespannen duo. Thriller met natuur, wantrouwen en religieuze motieven. Spannend, maar enigszins gedateerd.

Short Circuit (1986)
Robot raakt per ongeluk menselijk met emoties na blikseminslag. Steve Guttenberg beschermt hem tegen militairen. Geestige, optimistische familiefilm met sci-fi charme. Robot ‘Nummer 5’ zegt “no disassemble” en steelt kinderharten. Feelgood met circuits.

Short Circuit 2 (1988)
Nummer 5 verhuist naar Chicago, raakt betrokken bij straatcriminaliteit. Minder charmant, maar grappig. Vriendschap en identiteitszoektocht staan centraal. Action-packed en iets meer volwassen dan origineel, maar toch familiemateriaal.

Short Time (1990)
Politieagent denkt dood te zijn en zoekt gevechten voor lobbyuitkering. Dabney Coleman in komische wraakfilm. Satire op verzekeringsmaatschappijen en heldenmythes. Licht absurd, gevat en verrassend sympathiek.

Shout at the Devil (1976)
Britse avonturenfilm in WWI-Afrika: jacht op Duitse U-bootofficieren. Lee Marvin en Roger Moore met avontuurlijke flair, exotisch decor. Colonial drama met actie en romantiek. Klassiek maar verouderd.

Si Wang Ta (1981)
Chinese fantasy over Yang-gevechten, demonen en magie. Traditionele wuxia met wirework, mythologische sfeer en bijna poëtische beeldtaal. Cult voor genrefans. Amateuristisch geluidswerk compenseert met ritme en ritueel.

Sibling Rivalry (1990)
Getrouwd stel vecht tegen minnares in huis. Comedy met psychologische twist. Elizabeth McGovern en Matt Frewer in lichte satire over jaloezie en huwelijk. Flauw, maar onderhoudend.

Sidekicks (1992)
Jonge outsider droomt van Chuck Norris en vecht zich letterlijk en figuurlijk vrij. Martial arts meets tienerkomedie. Simpel, motiverend en vol kinderlijke fantasieën. Jonathan Brandis en Chuck Norris in een typische jaren ’90 feelgood-actieprent.

Silent Rage (1982)
Chuck Norris versus onverwoestbare moordenaar in sciencefictionhorror. Martial arts kruist slasher met genetisch experiment als boeman. Spannende opbouw, lompe actie. Cultstatus door bizarre genrecombinatie. “Terminator” avant la lettre met karate.

Silent Running (1972)
Ecologische sciencefictionklassieker over laatste aardse flora in ruimtekoepels. Bruce Dern als idealistische wetenschapper tegen commerciële vernietiging. Trage, poëtische toon met vroege droids. Sterke milieuboodschap, somber en contemplatief.

Silkwood (1983)
Waargebeurd drama over klokkenluidster Karen Silkwood. Meryl Streep schittert als fabrieksarbeider die nucleaire misstanden blootlegt. Regie van Mike Nichols, sobere stijl. Spannend en schrijnend. Eén van de belangrijkste politieke films uit de jaren ’80.

Silver Bullet (1985)
Stephen King-verfilming: broertje en zus ontdekken weerwolf in klein stadje. Rolstoelracers en heilige kogels in pulp-horror met charme. Gary Busey als dronken oom. Campy maar effectief.

Silverado (1985)
Moderne ode aan klassieke westerns met ensemblecast (Costner, Glover). Groep outlaws neemt het op tegen corrupte sheriff. Stijlvol gefilmd, luchtig en heroïsch. Zeldzame revival van het genre in de jaren ’80.

Single White Female (1992)
Vrouw zoekt huisgenoot, krijgt obsessieve dubbelganger. Psychothriller vol identity creep, jaloezie en haarverf. Jennifer Jason Leigh intens en eng. Sleutelwerk in “roommate from hell”-genre.

Sister Act (1992)
Whoopi Goldberg als loungezangeres onderduikend in klooster. Gospel ontmoet slapstick in opgewekte musicalkomedie. Verrassende hit met aanstekelijke liedjes en warme boodschap. Popcultuur ontmoet religie in feelgoodstijl.

Sixteen Candles (1984)
John Hughes-tienerklassieker over vergeten verjaardag en gênante liefde. Molly Ringwald blinkt uit in herkenbare puberchaos. Romantisch, ongemakkelijk en iconisch jaren ’80. Gedateerd maar invloedrijk.

Ski Patrol (1990)
Slechte slechterik wil skigebied overnemen, stuntelige ski-patrouille voorkomt het. Flauwe slapstick, veel valpartijen, weinig plot. Ongeluk-na-ongeluk-komedie in de stijl van ‘Police Academy’ – maar dan kouder.

Slacker (1991)
Richard Linklater's debuut: praatgrage jongeren in Austin zonder doel of plot. Filosofisch, absurd en innovatief. Geen verhaal, wel sfeer. Oervader van het mumblecore-genre. Indieklassieker.

Slam Dance (1987)
Illustrator raakt verwikkeld in moordcomplot. Visueel stijlvolle neo-noir vol paranoia en koude esthetiek. Tom Hulce in misdaadlabyrint. Meer sfeer dan coherentie, maar fascinerend.

Slap Shot (1977)
Paul Newman als ijshockeycoach in gewelddadige sportkomedie. Grof, grappig en cult. De Hanson Brothers stelen de show met brillen en vuisten. Onbeschaamd ruig.

Slaughterhouse (1987)
Vader en zoon slachten op brute wijze iedereen die hun slachthuis wil sluiten. Low-budget slasher met smerige sfeer. Varkensvlees en bloed in overvloed. Geen subtiliteit, wel cult.

Slaughterhouse-Five (1972)
Kurt Vonnegut-verfilming over tijdreizen, oorlog en absurditeit. Surrealistisch, tragikomisch en intellectueel. Billy Pilgrim leeft simultaan verleden en toekomst. Moeilijk te vatten, maar briljant uitgevoerd.

Sleeper (1973)
Woody Allen ontwaakt 200 jaar later in absurde toekomst. Slapstick ontmoet satire. Robots, bananen en totalitarisme in snelle grappenstroom. Eigenzinnige sci-fi comedy met klassieke Allen-timing.

Sleeping with the Enemy (1991)
Julia Roberts ontsnapt gewelddadige man, bouwt nieuw leven op. Thriller met huiselijk geweld als motor. Spannend, maar soms melodramatisch. Haar dans op ‘Brown Eyed Girl’ is iconisch.

Sleepwalkers (1992)
Stephen King’s originele script over shape-shifting kattenmensen. Incest, bloed en mythologie in rare mix. Niet eng, wel bizar. Cultstatus door onbedoelde humor en kattenterreur.

Slumber Party Massacre III (1990)
Tienermeisjes, logeerpartijtje, moordenaar met boor. Low-budget slasher met feministische twist. Slecht acteerwerk, maar trouw aan genreclichés. Cult voor liefhebbers van VHS-horror.

Smokey and the Bandit (1977)
Burt Reynolds smokkelt bier met snelle Pontiac en wordt achtervolgd door sheriff. Wegkomkomedie met trucker-saus en countrymuziek. Lichtvoetig, charmant en een kassucces.

Smokey and the Bandit II (1980)
Bandit vervoert een olifant voor een politicus terwijl Sheriff Buford T. Justice weer achter hem aan zit. Minder fris dan het origineel, maar nog steeds luchtig en vrolijk. Slapstick, stunts en olifantenpoep domineren het toneel.

Smokey and the Bandit Part 3 (1983)
Sheriff Justice speelt ditmaal zelf de hoofdrol in een flauwe jacht op een vrachtlading vis. Burt Reynolds ontbreekt grotendeels. Afsluiting van de trilogie is rommelig en flauw. Gaat ten onder aan gebrek aan charme en vaart.

Society (1989)
Rijke elite blijkt letterlijk een incestueuze en sadistische monsterklasse. Body horror en satire vermengen zich in bizarre climax vol smeltende lichamen. Cultfilm met sterke sociale ondertoon. Onvergetelijk en misselijkmakend eindfeest.

Solarbabies (1986)
In dystopische toekomst strijden jongeren tegen onderdrukking met behulp van magische energiebal. Water is schaars, rollerskates essentieel. Warme mix van ‘Mad Max’ en ‘The Goonies’, maar zonder veel logica. Visueel leuk, inhoudelijk flinterdun.

Some Girls Do (1969)
James Bond-kloon meets Austin Powers. Geheim agent vecht tegen robots en vrouwelijke moordenaars. Campy, kleurrijk en over the top. Tweede Bulldog Drummond-film vol kitsch en retrofuturisme. Charmant voor liefhebbers van sixties-spionageparodieën.

Some Kind of Wonderful (1987)
Tienerjongen kiest tussen populaire droomvrouw en trouwe tomboy-vriendin. John Hughes draait het “Pretty in Pink”-verhaal om. Tedere coming-of-age met sterke rollen en memorabele slotscène. Eén van de betere jaren ’80 tienerdrama’s.

Someone Behind the Door (1971)
Psychiater manipuleert geheugenverliespatiënt om zijn vrouw te vermoorden. Charles Bronson en Anthony Perkins in psychologisch kat-en-muisspel. Spannend, maar traag. Mix van misdaad, mysterie en morele dubbelzinnigheid.

Someone's Watching Me! (1978)
John Carpenter-regiedebuut voor televisie. Alleenstaande vrouw wordt gestalkt in haar appartement. Beklemmende paranoia, Hitchcock-invloeden en sterke vrouwelijke hoofdrol. Voorloper van “Halloween” met meer subtiliteit en minder bloed.

Something Wild (1986)
Rechtlijnige yuppie wordt meegesleept in anarchistisch avontuur met mysterieuze vrouw. Vrolijke romantiek verandert in duistere thriller. Jonathan Demme mengt genres meesterlijk. Ray Liotta intimideert. Verrassend, levendig en eigenzinnig.

Sometimes They Come Back (1991)
Stephen King-verfilming voor televisie. Leraar wordt geconfronteerd met overleden pestkoppen uit zijn jeugd die terugkeren uit de dood. Sfeervolle, maar middelmatige horror. Nostalgische setting, voorspelbare uitwerking. Niet onaardig, maar geen King-topper.

Somewhere in Time (1980)
Romantische tijdreisfilm waarin Christopher Reeve zich hypnotiseert naar het verleden om zijn ware liefde te vinden. Langzaam en sentimenteel, maar geliefd door fans. Muziek van Rachmaninoff draagt bij aan melancholische sfeer.

Son of Flubber (1963)
Vervolg op Disney’s “The Absent-Minded Professor”. Uitvinder experimenteert met weerscontrole, maar veroorzaakt chaos. Slapstick, vliegende auto’s en rubberachtige humor. Ouderwets familievermaak vol effecten en moralisme. Kenmerkend Disney uit de jaren ’60.

Sophie's Choice (1982)
Overlevende van Auschwitz worstelt met verleden en liefde. Meryl Streep imponeert als getraumatiseerde moeder met een hartverscheurend geheim. Tragisch, intens en literair. Oscarwinnende vertolking in een film over schuld, keuzes en ondraaglijk verlies.

Sorceress (1982)
Twee zwaardvechtende tweelingzussen nemen het op tegen tovenaars en monsters in een kitscherige fantasywereld. Veel bloot, weinig logica. Typische ‘sword & sorcery’-cultfilm uit de vroege jaren ’80 met campfactor en borstkuras als speerpunt.

Soul Man (1986)
Witte student neemt zwarte identiteit aan om beurs te krijgen. Satirische komedie raakt raciale kwesties aan, maar stoot vandaag de dag vooral tegen de borst. Probleemfilm verpakt als luchtige grap, toen gewaagd – nu controversieel.

Southern Comfort (1981)
Reservisten verdwalen in moeras van Louisiana en worden opgejaagd door Cajuns. Vietnam-metafoor in survivaljasje. Spannend, grimmig en ondergewaardeerd. Walter Hill combineert actie met psychologische dreiging. Een dodelijke trip zonder ontsnapping.

Soylent Green (1973)
Toekomst vol overbevolking en voedseltekorten. Charlton Heston ontdekt schokkend geheim achter populaire voedingsbron. Klassieke dystopische sci-fi met maatschappijkritiek. Slotzin “Soylent Green is people!” werd cultureel icoon. Pessimistische blik op onze ecologische ondergang.

Space Raiders (1983)
Jongen raakt verzeild bij ruimtepiraten. Goedkope sci-fi hergebruikt beelden van “Battle Beyond the Stars”. B-film charme met vage Star Wars-ambities. Kinderlijk avontuur dat de plank misslaat, maar cultfans aanspreekt. Roger Corman-productie in optima forma.

Spaceballs (1987)
Mel Brooks parodieert Star Wars, Star Trek en meer in melige ruimtekomedie. Vol flauwe grappen, flitsende woordspelingen en absurditeiten. Rick Moranis als Lord Dark Helmet steelt de show. Cultklassieker met ‘ludicrous speed’.

SpaceCamp (1986)
Tieners raken per ongeluk gelanceerd in de ruimte tijdens een trainingsprogramma. Spannende maar onwaarschijnlijke jeugdfilm. Herontdekt na de Challenger-ramp kreeg de film een tragische bijklank. Optimistische techfantasie in jaren ’80-stijl.

Spaced Invaders (1990)
Martiaanse idioten landen op aarde tijdens Halloween en denken dat de oorlog is begonnen. Kolderieke sci-fi-komedie vol slapstick en rare kostuums. Flauwe maar goedbedoelde parodie op invasiefilms met cultpotentieel voor jonge kijkers.

Speedway (1968)
Elvis Presley als racende zanger die in de problemen komt met belastingen én Nancy Sinatra. Kleurrijke kitsch met liedjes, auto’s en oppervlakkige romantiek. Voor Elvis-fans een feestje, voor anderen vooral nostalgische curiositeit.

Spinout (1966)
Nog een Elvis-film vol snelle wagens, dames en muziek. Presley speelt zingende autocoureur met bindingsangst. Muzikale formulefilm die trouw blijft aan zijn jaren ’60-DNA. Lichtgewicht entertainment zonder verrassingen.

Splash (1984)
Tom Hanks wordt verliefd op mysterieuze vrouw, die een zeemeermin blijkt. Ron Howard’s romantische komedie met Daryl Hannah is grappig, vertederend en fris. Fantasie en liefde in perfecte balans. Groot succes en startschot voor Touchstone.

Splatter University (1984)
Slasher in katholieke school vol goedkope moorden, lage budgetten en bloed. Onlogisch plot, slechte acteurs, maar cultliefhebbers smullen ervan. Voor wie houdt van foute horror met veel gegil en weinig subtiliteit.

Split Second (1992)
In overstromend futuristisch Londen jaagt stoere agent (Rutger Hauer) op monsterlijk wezen. Mix van horror, sci-fi en actie met Blade Runner-sfeer. Donker, smerig en cultwaardig, ondanks rommelig script.

Spookies (1986)
Groep jongeren strandt in griezelig huis vol monsters, spoken en een necromancer. Rommelige horror vol praktische effecten en sfeer, berucht om productieproblemen. Charmant in zijn chaos, pure pulp uit de jaren ’80.

Spoorloos (1988)
Nederlandse thriller over een man die obsessief zoekt naar zijn verdwenen vriendin. Koude, methodische benadering culmineert in huiveringwekkend einde. Gouden Kalf-winnaar, internationaal geprezen. Eén van de meest beklemmende films ooit gemaakt.

St. Elmo's Fire (1985)
Zeven vrienden worstelen met volwassen worden na hun studie. Vol drama, romantiek en jaren ’80-haar. Brat Pack in topvorm. Niet subtiel, wel emblematisch voor zijn generatie. Muziek en emoties gaan hand in hand.

Stakeout (1987)
Twee agenten observeren vrouw tijdens undercoveractie, maar één van hen wordt verliefd. Komische misdaadthriller met Richard Dreyfuss en Emilio Estevez. Actie, humor en chemie in balans. Populaire buddyfilm met luchtige spanning.

Stalker (1979)
Tarkovski’s filosofische sci-fi waarin drie mannen door verboden Zone reizen op zoek naar hun diepste verlangen. Trage, hypnotiserende film vol symboliek, stiltes en twijfel. Geen actie, wel diepe vragen over geloof, hoop en menselijkheid.

Stand and Deliver (1988)
Leraar Jaime Escalante inspireert achtergestelde studenten wiskunde te beheersen. Waargebeurd drama over doorzettingsvermogen en onderwijskracht. Edward James Olmos schittert in een Oscar-genomineerde rol. Motiverend, oprecht en tijdloos. ‘Ganas’ werd een symbool voor hoop.

Stanley & Iris (1990)
Onafhankelijke weduwe helpt analfabete man lezen en hervinden van zelfrespect. Liefde bloeit tussen eenvoud en verdriet. Robert De Niro en Jane Fonda in ontroerende, kleine film over menselijke waardigheid. Subtiel sociaal drama met zachte toon.

Star Trek IV: The Voyage Home (1986)
Spock en Kirk reizen terug naar 1986 om walvissen te redden en de aarde te behoeden voor vernietiging. Milieubewuste, humoristische trektocht vol tijdreisclichés en cultureel contrast. Een van de lichtvoetigste, geliefdste Star Trek-films.

Star Trek: The Motion Picture (1979)
Klassieke bemanning herenigd om mysterieus buitenaards wezen te onderzoeken. Langzaam, visueel groots en filosofisch geladen. Eerste bioscoopuitstapje na de serie, meer contemplatief dan avontuurlijk. In sfeer dichter bij “2001” dan latere Treks.

Star Trek II: The Wrath of Khan (1982)
Kirk neemt het op tegen oude vijand Khan in een strijd vol wraak, opoffering en ruimtegevechten. Intenser en persoonlijker dan het eerste deel. Iconisch slotmoment maakt het een emotioneel hoogtepunt van de franchise.

Star Trek VI: The Undiscovered Country (1991)
Vrede met Klingons wordt bedreigd door samenzwering. Shakespeare-citaten, diplomatie en politieke spanning domineren deze laatste film met originele cast. Elegante, thematisch sterke zwanenzang voor klassieke crew. Een afscheid met stijl.

Star Wars Episode VI – Return of the Jedi (1983)
Luke confronteert zijn vader en het keizerrijk in finale gevecht. Ewoks, ruimteveldslagen en Vader’s verlossing bepalen einde van originele trilogie. Spektakel en emotie in balans. George Lucas’ saga krijgt een hoopvol slot.

State of Grace (1990)
Undercoveragent keert terug naar Ierse maffia in Hell’s Kitchen. Sean Penn, Gary Oldman en Ed Harris schitteren in deze tragische misdaadfilm vol loyaliteitsconflict. Donker, intens en ondergewaardeerd. Bloederige Shakespeare in New York.

Stay Tuned (1992)
Koppel belandt letterlijk in kwaadaardige tv-wereld. Satirische komedie die mediacritiek vermengt met fantasie. John Ritter vecht zich door parodieën van bekende programma’s. Creatief, onstuimig en bij vlagen briljant absurd.

Staying Alive (1983)
Vervolg op Saturday Night Fever. Tony Manero probeert Broadway-carrière te maken. Veel dans, weinig diepgang. Door Sylvester Stallone geregisseerd met soapachtige flair. Verloren charme van origineel vervangen door glamrock en zweetbandjes.

Stella (1990)
Alleenstaande moeder offert eigen geluk op voor dochter. Bette Midler herneemt Barbara Stanwyck-rol in sentimenteel melodrama. Hart op juiste plaats, maar zwaar op de emotionele toetsen. Moederliefde als filmisch fundament.

Stepfather II (1989)
Charmeur met moordlust probeert opnieuw perfecte familie te creëren. Psychologische horror met een vleugje soap. Minder scherp dan origineel, maar Terry O’Quinn blijft overtuigend als gestoorde stiefvader. “Hij wil alleen een gezin…”

Stingray (1978)
Criminelen, corrupte agenten en snelle auto’s botsen in deze pulpvolle actiekomedie. B-film vol explosies en flauwe humor. Herkenbare jaren ’70-sfeer met achtervolgingen als kern. Niet slim, wel vermakelijk.

Stir Crazy (1980)
Gene Wilder en Richard Pryor als onschuldige gevangenen die moeten overleven in de cel. Kluchtige gevangenisfilm vol slapstick, misverstanden en ontsnappingsgrappen. Succesvolle buddykomedie met klassieke jaren ’80-chemie.

Stone (1974)
Australische bikerfilm waarin undercoveragent infiltreert in motorbende. Cultklassieker uit Ozploitation-hoek met rauwe actie, hippie-elementen en subcultuurportret. Voorloper van “Mad Max”, ruig en vrijgevochten.

Stone Cold (1991)
Undercoveragent infiltreert neonazi-bikerbende. Brian Bosworth als actieheld in explosieve, hersenloze B-klassieker. Schietpartijen, spierballen en motors domineren. Hersenen uit, blik op oneindig. Typisch testosteronvehikel.

Stone Cold Dead (1979)
Rechercheur jaagt op mysterieuze prostitueemoordenaar. Canadees misdaaddrama met duistere sfeer en exploitatietrekjes. Niet al te verfijnd, maar sfeervol en hard. Atypische thriller met cultstatus.

Stop! Or My Mom Will Shoot (1992)
Sylvester Stallone als agent met bemoeizuchtige moeder (Estelle Getty). Misdaadkomedie vol flauwe grappen en familiefrustratie. Gezien als dieptepunt in Stallones carrière. Meer sitcom dan actiefilm.

Storia di una Donna (1970)
Italiaans drama over jonge vrouw, haar abortus en de nasleep. Ernstig, traag en sociaal geladen. Isabelle De Funès draagt melancholie in deze weinig bekende, maar gevoelige film over verlies en identiteit.

Straight Time (1978)
Ex-gevangene probeert op het rechte pad te blijven, maar wordt teruggetrokken in misdaad. Dustin Hoffman imponeert in sobere, indringende misdaadfilm. Trage opbouw leidt naar noodlottige conclusie. Schrijnend portret van recidive.

Straw Dogs (1971)
Intellectueel en vrouw trekken naar plattelandsdorp, waar spanningen uitmonden in geweld. Sam Peckinpah’s gewelddadige klassieker over mannelijke agressie, macht en morele vervaging. Controversieel en brutaal. Kijkt als een mokerslag.

Strays (1991)
Kat terroriseert gezin in deze horrorfilm. Klinkt onschuldig, maar speelt in op dierenfobie. TV-film met serieuze toon ondanks absurde premisse. Spannend? Eerder curieus. Kattenliefhebbers opgepast.

Street People (1976)
Roger Moore en Stacy Keach bestrijden maffia in Sicilië en San Francisco. Rare mix van actie, mystiek en auto’s. Europese co-productie vol chaos, dubieuze dialogen en moddervette jaren '70-vibe.

Street Trash (1987)
Daklozen smelten letterlijk weg door goedkope alcohol in deze uitzinnige body horror. Grof, smerig en absurdistisch met kleurrijke practical effects. Cultstatus dankzij anarchistische stijl en shockwaarde. Een smerige satire op verval en sociale afbraak.

Streets (1990)
Tienermeisje op de vlucht voor corrupte agent in Los Angeles. Veronica Cartwright en Christina Applegate in gruizige, half-vergeten thriller. Bescheiden B-film met wat rauwe charme. Trefzeker, maar verre van verfijnd.

Streets of Fire (1984)
Rockopera-achtige actiefilm met neon, motorbendes en muziek. Diane Lane als ontvoerde zangeres, Willem Dafoe als villain in leer. Walter Hill mixt pulp en videoclipstijl. Cultklassieker met energieke soundtrack en unieke visuele flair.

Streghe (1989)
Italiaanse anthologiefilm over heksen, met Sophia Loren in vijf rollen. Fantasie, komedie en charme wisselen elkaar af. Lichtvoetige hommage aan vrouwelijke archetypes met wisselend effect. Bekend als “Witchery” of “The Witches”.

Strictly Business (1991)
Ambitieuze jongeman probeert carrièregroei en liefde te combineren in deze romantische komedie met hiphop-invloeden. Halle Berry schittert in vroege rol. Fris, voorspelbaar en tijdsgetrouw. Behoorlijk 90s, met Wall Street als decor.

Stroker Ace (1983)
Burt Reynolds als arrogante NASCAR-coureur in slapstickkomedie vol kipmascottes en snelle wagens. Flauwe humor en domme grappen overheersen. Flop destijds, maar typisch voor Reynolds' latere carrière. Guilt-pleasure voor fans.

Sudden Impact (1983)
Vierde Dirty Harry-film met Clint Eastwood ook als regisseur. Wraakzuchtige vrouw, iconische oneliner (“Make my day”) en brute geweldsscènes. Donkerder en persoonlijker dan voorgangers. Moreel ambigue, maar effectief.

Summer Rental (1985)
Overwerkte vader (John Candy) huurt zomerhuisje; chaos volgt. Familievriendelijke komedie met hart en slapstick. Beach-wedstrijden en buurtvetes voeren de boventoon. Licht vermaak met Candy’s charme als spil.

Summer School (1987)
Lerarenbaan in de zomervakantie wordt onverwachte les in vriendschap en acceptatie. Mark Harmon leidt groepje drop-outs richting zelfvertrouwen. Luchtige high school-komedie met cultaanhang. Grappig, feelgood en onschuldig.

Sunday in New York (1963)
Lichtvoetige komedie over seks, liefde en verwarring. Jane Fonda schittert in vroege rol als jonge vrouw in moreel dilemma. Snel gepraat, charmant en typisch jaren ’60. Broadway-achtig en luchtig.

Sunday Too Far Away (1975)
Australische shearers-drama over arbeid, trots en solidariteit. Jack Thompson als stoere maar gevoelige schapenscheerder. Rauw, eerlijk en authentiek Australisch realisme. Belangrijke film in Oz Cinema-beweging.

Superdome (1978)
TV-film over dreiging bij Super Bowl. Vermenging van sport, spionage en moord. Ongelukkige structuur, dunne plot en matig tempo. Vooral herinnerd vanwege zijn camp-waarde en B-sterrecast.

Superman (1978)
Christopher Reeve definieert Superman als nobele, charismatische held. Epische origin story met hart, grandeur en John Williams-score. Richard Donner’s visie zette standaard voor superheldenfilms. “You’ll believe a man can fly.”

Superman II (1980)
Superman versus drie Kryptoniaanse schurken onder leiding van Zod. Meer actie, meer humor, minder mythologie. Richard Lester’s lichtere aanpak verdeelt meningen. Toch vermakelijk en iconisch. “Kneel before Zod!”

Superman III (1983)
Richard Pryor als stuntelige hacker, Superman vecht tegen zichzelf. Komisch en onevenwichtig vervolg dat klassieke toon verlaat. Campy, met bizarre computermomenten. Onderscheidt zich… maar niet in positieve zin.

Superman IV: The Quest for Peace (1987)
Superman vernietigt kernwapens en strijdt tegen karikaturale Nuclear Man. Laag budget, gebrekkige effecten en slordige montage maken dit het zwakste deel. Goede bedoelingen, maar slechte uitvoering.

Swamp Thing (1982)
Wetenschapper verandert in moerasmonster. Wes Craven combineert horror, pulp en romance. Cultfavoriet met rubber kostuums, explosies en science-fiction toon. Charmant ouderwets en sfeerbepalend voor DC’s B-kant.

Sweeney! (1977)
Britse detectiveserie krijgt ruwe actiefilmversie. Cockney-agenten vechten corruptie en terrorisme met vuisten en whisky. Hardvochtig, cynisch en oer-Engels. Voorloper van gritty politiethrillers.

Sweet Charity (1969)
Bob Fosse-regie, Shirley MacLaine als naïeve danseres op zoek naar liefde. Kleurvol, energiek en bitterzoet. Musical vol visuele flair en melancholie. Bekend door “Big Spender” en choreografisch meesterschap.

Sweet Dreams (1985)
Biopic over countryzangeres Patsy Cline met Jessica Lange in sterke hoofdrol. Emotionele krachttoer, tragisch liefdesverhaal en muzikale hommage. Klassieke Hollywood-biografie met flair en hart.

Sweet Sixteen (1983)
Tienermeisje en mysterieuze moordenaar kruisen paden op haar zestiende verjaardag. Slasher met sociale ondertonen over racisme. Ongebruikelijke mix van horror en smalltown-drama. Vergeten, maar intrigerend.

Switch (1991)
Vrouwenhater reïncarneert als vrouw. Ellen Barkin als man in vrouwelijk lichaam worstelend met seksisme. Blake Edwards' genderkomedie met satire en verwarring. Onevenwichtig maar interessant tijdsdocument.

Taboo (1980)
Controversiële erotische film over incest. Begin van bekende, omstreden softcore-reeks. Uitgevoerd met meer schijnmoraliteit dan diepgang. Cultstatus binnen adult cinema. Niets voor gevoelige kijkers.

Take This Job and Shove It (1981)
Reclamespecialist krijgt opdracht bierbrouwerij te moderniseren, maar botst met arbeiders. Komedie met arbeidersprotest-thema’s en countrymuziek. Licht politiek, veel slapstick. Typisch Reagan-era escapisme met blue-collar saus.

Taking Care of Business (1990)
Gevangene steelt identiteit van zakenman. James Belushi als chaotische vrijbuiter tegenover Charles Grodin’s neuroot. Buddykomedie met veel verwisselingen en sportgrappen. Lichtvoetig en voorspelbaar.

Tales from the Crypt (1972)
Vijf griezelverhalen gebaseerd op EC Comics. Klassieke Britse horror met gotische sfeer, moralistische twist-endings en Peter Cushing. Effectief, stijlvol en iconisch binnen anthologiegenre.

Tango & Cash (1989)
Sylvester Stallone en Kurt Russell als rivaliserende agenten tegen crimineel imperium. Explosieve actie, humor en homo-erotische subtekst. Ongeloofwaardig, maar vermakelijk. Campy klassieker van buddycop-genre.

Taps (1981)
Wanneer hun militaire school dreigt te sluiten, nemen cadetten onder leiding van een jonge Tom Cruise en Timothy Hutton het heft in eigen handen. De situatie escaleert tot een tragisch gewapend conflict in deze serieuze, verrassend intense tienerdrama.

Taras Bulba (1962)
Een episch verhaal over de Kozakkenleider Taras Bulba en zijn zonen tijdens de Pools-Oekraïense oorlog. Liefde, eer en verraad botsen hevig in dit kleurrijke avonturendrama met Yul Brynner en Tony Curtis in een flamboyante historische setting.

Target (1985)
Gene Hackman en Matt Dillon spelen vader en zoon verwikkeld in spionage wanneer moeder ontvoerd wordt. Een ogenschijnlijk simpele thriller verandert in een complexe Koude Oorlog-ontsnappingsfilm, geregisseerd door Arthur Penn met verrassende wendingen.

Targets (1968)
Boris Karloff speelt een verouderde horrorpionier die geconfronteerd wordt met echte horror: een jonge sluipschutter. Peter Bogdanovich verweeft fictie en realiteit in deze indringende reflectie op geweld in Amerika en het einde van filmische onschuld.

Teen Witch (1989)
Een verlegen tiener ontdekt magische krachten op haar zestiende verjaardag. Ze gebruikt ze om populair te worden en verliefdheid af te dwingen. Een cultklassieker vol jaren ’80-kitsch, rapnummers, neonmode en toverspreuken met puberdrama als kern.

Teenage Mutant Ninja Turtles (1990)
Vier gemuteerde schildpadden, opgevoed door een rat, bestrijden misdaad in New York. Donatello, Leonardo, Michelangelo en Raphael nemen het op tegen Shredder in deze grimmige maar humoristische verfilming van de populaire strip en tekenfilmreeks.

Tequila Sunrise (1988)
Mel Gibson is een drugshandelaar, Kurt Russell een agent en Michelle Pfeiffer de vrouw tussen hen in. Stijlvolle thriller vol zonsondergangen, twijfels en verraad, geregisseerd door Robert Towne met veel onderdrukte spanning en jazzy sfeer.

Terror Train (1980)
Een moordzuchtige psychopaat vermomt zich tijdens een studententreinfeest en zaait dood en verderf. Jamie Lee Curtis voert de cast aan in deze claustrofobische slasher, die horror koppelt aan carnavaleske maskers en rijdende paranoia.

Terrore nello spazio (1965)
Mario Bava’s visuele nachtmerrie over astronauten die landen op een vreemde planeet en bezeten raken. Voorloper van Alien met barokke decors, psychedelische kleuren en Italiaanse pulpstijl. Klassieke ruimtehorror die filosofische ondertonen combineert met pulp.

TerrorVision (1986)
Een monster uit de ruimte komt via een satellietschotel een excentriek gezin in suburbia terroriseren. Campy horrorkomedie met kitscherige decors, felle kleuren en sociale satire. Pure jaren ’80-cult met groteske effecten en overdreven humor.

Texasville (1990)
Het vervolg op The Last Picture Show, twintig jaar later. Jeff Bridges keert terug naar een uitgeblust stadje vol oude liefdes, verloren dromen en familieproblemen. Peter Bogdanovich regisseert een melancholische terugblik op volwassen worden en ouderdom.

That Darn Cat! (1965)
Een ondeugende Siamese kat raakt verzeild in een kidnappingzaak en leidt de FBI naar aanwijzingen. Disney’s komische detectivefilm zit vol kattenkwaad, jaren '60-sfeer en charmante chaos. Een klassieker van lichtvoetige misdaad met dierlijke tussenkomst.

The Abyss (1989)
Duikers ontdekken buitenaards leven in een diepzeetrog terwijl de Koude Oorlog boven dreigt. James Camerons onderwater-epos combineert technische innovatie, intense spanning en spirituele ondertonen. Een visueel wonder vol claustrofobie, contact en zelfopoffering op de oceaanbodem.

The Addams Family (1991)
Een nep-Fester probeert het excentrieke gezin Addams te beroven, maar raakt verstrikt in hun morbide warmte. Met Anjelica Huston, Raul Julia en Christopher Lloyd. Donker komisch, visueel verrukkelijk en een triomf voor macabere gezinswaarden.

The Adventures of Buckaroo Banzai across the 8th Dimension (1984)
Rocker, neurochirurg en interdimensionale held Buckaroo Banzai vecht tegen buitenaardse wezens en hun kwaadaardige plannen. Cultklassieker vol bizarre humor, technobabbel en eighties-absurdisme. Eén van de vreemdste sciencefictionfilms ooit – en trots daarop.

The Adventures of Ford Fairlane (1990)
Rotspeurder Ford Fairlane, vertolkt door Andrew Dice Clay, lost moorden op in de muziekindustrie. Een hypergestileerde mix van noir, satire en grove humor. Bombastisch, vulgair en energiek: geliefd én verguisd tegelijk.

The Agony and the Ecstasy (1965)
Charlton Heston als Michelangelo, Rex Harrison als paus Julius II. Het conflict over het schilderen van de Sixtijnse Kapel levert artistiek vuurwerk. Groots historisch drama over inspiratie, koppigheid en goddelijke opdracht.

The Ambulance (1990)
Eric Roberts raakt verzeild in een samenzwering wanneer mensen verdwijnen nadat ze in een mysterieuze ambulance stappen. Een mix van thriller, horror en zwarte komedie met cultstatus. Lawrence Fishburne en James Earl Jones in bijrollen.

The Amityville Horror (1979)
Een gezin betrekt een spookhuis met een bloederig verleden. De demonische krachten stapelen zich op in deze klassieker van het paranormale horrorgenre. Gebaseerd op waargebeurde angst, met veel dreigende muziek en trage onrust.

The Andromeda Strain (1971)
Een satelliet brengt een dodelijk buitenaards virus naar aarde. Wetenschappers racen tegen de klok in een ondergrondse laboratoriumthriller. Klinisch, intelligent en realistisch gefilmd, gebaseerd op Michael Crichtons roman over biowetenschap en bureaucratie.

The Autobiography of Miss Jane Pittman (1974)
Cicely Tyson schittert als een vrouw die meer dan een eeuw Amerikaanse geschiedenis belichaamt, van slavernij tot burgerrechten. Een monumentale tv-film, ontroerend en krachtig, die persoonlijke herinnering koppelt aan collectieve strijd.

The Aviator (1985)
Niet te verwarren met Scorsese’s film. Christopher Reeve speelt een piloot die met een jonge passagier neerstort in de bergen. Overleving, vaderlijke gevoelens en natuurelementen domineren dit ingetogen avonturendrama met melancholische ondertoon.

The Beach Girls (1982)
Twee feestende tienermeisjes zorgen voor chaos op een strandhuisfeest. Veel bloot, bier en badslippers in deze sekskomedie met weinig plot en veel zon. Typisch voorbeeld van jaren ’80 exploitation light – schaamteloos oppervlakkig vermaak.

The Beast in Heat (1977)
Nazisploitation op z’n meest wansmakelijk. Een sadistische Duitse officier creëert een beestachtige mutant voor marteling en seksueel geweld. Slecht geacteerd, gruwelijk en controversieel. Pure exploitatiecinema voor de absolute diehard – en verder niemand.

The Beast of War (1988)
In de Sovjetoorlog in Afghanistan raakt een Russische tankcrew geïsoleerd. Interne conflicten en gewetenswroeging leiden tot drama in deze intense anti-oorlogsfilm, geregisseerd door Kevin Reynolds. Gritty, filosofisch en verrassend ondergewaardeerd.

The Beast Within (1982)
Een tiener ondergaat een gruwelijke transformatie als zijn ware aard – het gevolg van een demonische verkrachting – zich openbaart. Body horror met groteske effecten, southern gothic sfeer en een duister familiegeheim als kern.

The Beastmaster (1982)
Een held met de gave om met dieren te communiceren vecht tegen duistere magie. Fantasyklassieker met epische landschappen, pratende adelaars en zwaarden in overvloed. Cultfavoriet die Conan de Barbaar volgt, maar eigen stijl vindt.

The Beguiled (1971)
Clint Eastwood is een gewonde soldaat die opgevangen wordt in een meisjesinternaat tijdens de Burgeroorlog. Psychologische spanning en onderdrukte begeerte leiden tot verraderlijke gevolgen. Donker, zwoel en ongewoon in Eastwoods oeuvre.

The Best of Times (1986)
Robin Williams en Kurt Russell proberen hun mislukte highschool footballwedstrijd over te doen. Sportkomedie met nostalgische ondertoon over gemiste kansen, kameraadschap en herkansing. Niet groots, maar wel charmant in zijn tweede-kans thematiek.

The Big Chill (1983)
Oude studievrienden komen samen voor een begrafenis en herontdekken hun levenspad. Een melancholisch mozaïek van vriendschap, spijt en generatieverwarring. Bekend om de soundtrack en ensemblecast met o.a. Glenn Close en Jeff Goldblum.

The Big Easy (1986)
Een corrupte rechercheur en een idealistische openbaar aanklager botsen – en vallen voor elkaar – in New Orleans. Dennis Quaid en Ellen Barkin zorgen voor vonken. Zwoel, jazzy en vol zuidelijke flair en seksuele spanning.

The Big Red One (1980)
Regisseur Samuel Fuller baseerde deze WOII-film op eigen ervaringen. Een sergeant (Lee Marvin) leidt jonge rekruten door Europa. Geen bombast, maar rauwe oorlogsrealiteit. Een persoonlijke en sobere visie op militaire dienst, trauma en kameraadschap.

The Birds (1963)
Alfred Hitchcock laat een kustplaatsje belegeren door roofvogels zonder verklaring. Met Tippi Hedren in haar iconische debuut. Spanningsopbouw, symboliek en paranoia maken dit een tijdloze horrorklassieker over natuur, schuld en menselijke kwetsbaarheid.

The Blob (1988)
Een vleesetende roze substantie verorbert alles op zijn pad. Remake van de jaren ’50-kitsch wordt bloederige body horror met verrassend goede effecten en cynische ondertoon. Klein stadje, grote paniek – en de overheid deugt niet.

The Blood Drinkers (1964)
Filipijnse gothic horror waarin een vampier probeert zijn geliefde te redden met bloedtransfusies. Kleurrijke visuele stijl met rode en blauwe filters. Oosterse folklore en westerse vampiermythologie versmelten in deze stijlvolle, atmosferische en tragische genrefilm.

The Blue Lagoon (1980)
Twee schipbreukelingen groeien op tot pubers op een tropisch eiland, ver van beschaving. Brooke Shields speelt onschuldig ontwakende seksualiteit. Visueel idyllisch, maar controversieel vanwege leeftijd en thematiek. Romantisch, naïef en emblematisch voor vroege jaren ’80-erotiek.

The Blue Max (1966)
Een ambitieuze Duitse piloot jaagt op militaire roem tijdens WOI. Technisch indrukwekkend, met adembenemende luchtgevechten en moreel grijze helden. George Peppard schittert in een verhaal vol klasseconflicten, eerzucht en strijd tegen de zwaartekracht én het systeem.

The Blues Brothers (1980)
Twee broers in zonnebril en zwart pak gaan op een ‘mission from God’ om hun weeshuis te redden. Muzikale achtervolgingen, soullegendes en chaos volgen. Cultklassieker vol slapstick, Aretha Franklin en een recordaantal gecrashte politiewagens.

The Bodyguard (1992)
Kevin Costner beschermt popster Whitney Houston tegen een stalker. Bekend om de wereldhit “I Will Always Love You.” Romantisch drama vol glitter, dreiging en traag ontwikkelde passie. Vaak verguisd, maar commercieel monument en popcultuuricoon.

The Boost (1988)
James Woods en Sean Young raken verslaafd aan coke in deze destructieve liefdestragedie over ambitie, geld en drugs. Een felle aanklacht tegen de jaren ’80 excessen, met intense acteerprestaties en een uitzichtloos gevoel van zelfvernietiging.

The Boston Strangler (1968)
Tony Curtis verrast als seriemoordenaar Albert DeSalvo in deze semidocumentaire thriller over de beruchte vrouwenmoorden. Split-screens en psychologische intensiteit geven een beklemmend beeld van opsporing, waanzin en moreel verval. Waargebeurde misdaad met experimentele stijl.

The Bounty (1984)
Een hervertelling van de muiterij op de Bounty, met Mel Gibson als Fletcher Christian en Anthony Hopkins als kapitein Bligh. Morale ambiguïteit, tropische landschappen en een indrukwekkende cast. Historisch drama over gezag, vrijheid en obsessie.

The Boy Who Could Fly (1986)
Een autistische jongen ontwikkelt een bijzondere band met zijn buurmeisje – en lijkt echt te kunnen vliegen. Ontroerende, fantasierijke coming-of-agefilm die trauma, rouw en verbeelding met elkaar verweeft. Subtiele magie in een verder nuchtere wereld.

The Breakfast Club (1985)
Vijf scholieren uit verschillende sociale groepen delen een strafzaterdag en ontdekken elkaars angsten en verlangens. John Hughes’ iconische tienerdrama, boordevol dialogen, archetypen en catharsis. “Don’t You (Forget About Me)” werd het anthem van een generatie.

The Bride (1985)
Een vrouwelijke creatie van Frankenstein slaat op de vlucht en zoekt haar menselijkheid. Gotisch sprookje met Jennifer Beals en Sting. Visueel prachtig, maar onevenwichtig verteld. Een romantische en tragische twist op de klassieke horrormythe.

The Buddy Holly Story (1978)
Gary Busey schittert als rock-’n-roll-pionier Buddy Holly, van opkomst tot fatale vliegtuigcrash. Levendige biopic met sterke muziekoptredens, rauwe energie en een flinke dosis nostalgie. Bekroond met Oscars en nog steeds swingend.

The 'Burbs (1989)
Tom Hanks vermoedt dat zijn nieuwe buren seriemoordenaars zijn. Suburbane paranoia, zwarte komedie en cartooneske horror botsen in deze cultfavoriet. Joe Dante regisseert met flair, humor en een scherp oog voor burgerlijke waanzin.

The Burning (1981)
Een verminkte kampbewaarder neemt wraak op tieners met een snoeischaar. Klassieke slasher met Tom Savini’s gruwelijke effecten, vroege rol van Jason Alexander, en veel zomerse terreur. Niet origineel, wel invloedrijk in het genre.

The Burning Bed (1984)
Farrah Fawcett speelt een mishandelde vrouw die haar gewelddadige man in bed in brand steekt. Gebaseerd op ware feiten. Schrijnend tv-drama dat huiselijk geweld bespreekbaar maakte. Beklemmend, krachtig en baanbrekend in zijn tijd.

The Candy Snatchers (1973)
Een meisje wordt ontvoerd voor losgeld, maar het loopt volledig uit de hand. Rauwe exploitationfilm vol sadisme, wanhoop en moreel verval. Sleazy, maar verrassend goed gespeeld. Cultklassieker binnen het grindhouse-subgenre van de jaren ’70.

The Cannonball Run (1981)
Sterrencast racet illegaal dwars door Amerika. Burt Reynolds, Dom DeLuise, Jackie Chan en anderen zorgen voor chaos op vier wielen. Luchtige, flauwe roadmovie vol stunts, flauwe humor en charmant anachronistische coolness.

The Car (1977)
Een duivelse, bestuurderloze auto zaait dood en verderf in een woestijnstadje. Campy horror die serieus genomen wil worden. Denk Jaws, maar dan met een Lincoln Continental. Verrassend effectief in sfeer en onheilspellendheid.

The Cassandra Crossing (1976)
Een trein vol passagiers wordt besmet met een virus. Politieke spanning, rampenfilm en paranoia komen samen. Met Sophia Loren, Richard Harris en Burt Lancaster. Over-the-top, maar vermakelijk binnen het ‘containment thriller’-genre van de jaren ’70.

The Cat from Outer Space (1978)
Een buitenaardse kat met magische halsband strandt op aarde en helpt wetenschappers. Disney's kindvriendelijke sci-fi met pratende dieren, slapstick en militaire onhandigheid. Lichtvoetige gezinsfilm vol charmante nonsens en jaren ’70 naïviteit.

The Changeling (1980)
Een componist verhuist naar een oud huis en ontdekt paranormale geheimen. Eén van de meest sfeervolle spookhuisfilms ooit, met George C. Scott in een rouwende hoofdrol. Langzaam, intens en doordrenkt van melancholie en mysterie.

The Chant of Jimmie Blacksmith (1978)
Een half-Aboriginal jongeman raakt ontspoord in koloniaal Australië. Gebaseerd op ware feiten, confronteert de film keihard racisme, uitbuiting en identiteitsconflict. Gruwelijk, verontrustend en visueel krachtig. Een Australisch meesterwerk, vaak over het hoofd gezien.

The China Syndrome (1979)
Een journalist ontdekt een nucleair veiligheidsprobleem dat angstvallig verborgen blijft. Jack Lemmon, Jane Fonda en Michael Douglas zetten sterke prestaties neer. Intense thriller over macht, media en milieubedreiging. Kort na release kwam Three Mile Island...

The Choirboys (1977)
Cynische politiemannen zuipen, vloeken en klagen in deze rauwe satire op de LAPD. Gebaseerd op Joseph Wambaugh’s roman. Ongemakkelijk, luidruchtig en grof – soms pijnlijk grappig, vaker gewoon pijnlijk. Past in het post-Watergate cynisme.

The Chosen (1981)
In het New York van de jaren ‘40 groeien twee joodse jongens op binnen verschillende stromingen. Religie, vriendschap en intellectuele vorming botsen in deze bedachtzame literaire verfilming. Rustig tempo, maar veel diepgang en gevoel.

The Christmas That Almost Wasn't (1966)
Een advocaat helpt de Kerstman huurachterstand te betalen om Kerst te redden. Italiaanse kinderfilm met Engels gesproken dialogen, campy charme en knullige liedjes. Een cultfavoriet onder liefhebbers van vreemde kerstfilms met lage budgetten en hart.

The Clan of the Cave Bear (1986)
Daryl Hannah speelt een jonge Homo sapiens tussen Neanderthalers. Visueel indrukwekkend, maar de gefluisterde ondertitels en trage vertelstijl maken het moeilijk verteerbaar. Prehistorisch feminisme in een film vol steentijdrituelen en epische landschappen.

The Collector (1965)
Een vlinderverzamelaar ontvoert een jonge vrouw om haar liefde te winnen. Terence Stamp is angstaanjagend kil. Psychologische horror met beklemmende stilte en huiveringwekkende beklemming. Gebaseerd op John Fowles’ roman, minimalistisch maar razend effectief.

The Color of Money (1986)
Paul Newman keert terug als poolhustler Fast Eddie Felson en traint Tom Cruise. Martin Scorsese regisseert een stijlvol vervolg op The Hustler. Over eer, ambitie en bedrog. Sleek, cool en een Oscar voor Newman.

The Color Purple (1985)
Steven Spielberg verfilmt Alice Walker’s roman over zwarte vrouwen in het diepe zuiden. Whoopi Goldberg en Oprah Winfrey schitteren. Een aangrijpend, krachtig drama over misbruik, overleving en zusterlijke veerkracht. Emotioneel geladen en visueel weelderig.

The Commitments (1991)
Werkloze Ieren vormen een soulband in Dublin. Alan Parker’s energieke muzikale tragikomedie barst van humor, teleurstellingen en rauwe muziek. Vol enthousiasme, charme en Ierse melancholie. “Say it once, say it loud: I’m black and I’m proud!”

The Company of Wolves (1984)
Angela Carter’s feministische hervertelling van Roodkapje verweeft seksualiteit, dromen en horror. Neil Jordan’s visueel bedwelmende sprookjesfilm is gotisch, grimmig en geladen met symboliek. Weinig plot, veel sfeer. Een nachtmerrie in de vorm van folklore.

The Computer Wore Tennis Shoes (1969)
Kurt Russell als student die door blikseminslag een menscomputer wordt. Disney’s technologische komedie met nerds, universiteitswedstrijden en misdaad. Jaren ’60 luchtigheid die verrassend populair werd en meerdere vervolgen inspireerde. Informatica was nog nooit zo guitig.

The Conversation (1974)
Gene Hackman speelt een paranoïde afluisterexpert die steeds meer verstrikt raakt in schuld en twijfel. Francis Ford Coppola’s meesterwerk over privacy, spionage en moreel verval. Stil, methodisch en intens beklemmend. Klassieker van het Nieuw Hollywood.

The Cowboys (1972)
John Wayne leidt schooljongens als veehoeders nadat zijn crew hem in de steek laat. Coming-of-age ontmoet klassieke western. Wayne’s stoïcisme botst met jeugdige onschuld. Hard, ouderwets en verrassend emotioneel. Eén van zijn laatste grote rollen.

The Crazies (1973)
Een virus maakt mensen gewelddadig en krankzinnig. George A. Romero’s politieke horror over overheidsfalen, hysterie en bio-ethiek. Grauw, rauw en verontrustend. Geen zombie’s ditmaal, maar wel dezelfde nihilistische blik op beschaving en paniek.

The Cross and the Switchblade (1970)
Waargebeurd verhaal van een dominee die bendeleden probeert te bekeren. Spiritueel drama met Pat Boone als David Wilkerson en Erik Estrada als bendeleider. Religieuze boodschap in ruwe jaren ’70-context. Oprecht, maar weinig subtiel.

The Crying Game (1992)
Een IRA-lid raakt bevriend met de partner van zijn gevangene. Spionage, liefde en identiteit botsen in deze Oscarwinnende Britse film met legendarische twist. Neil Jordan’s humane thriller overstijgt genre met empathie, politieke lading en verwondering.

The Curse (1987)
Een meteoriet besmet een boerderij met een groteske rotziekte. Kinderen hallucineren, melk rot, lichamen muteren. H.P. Lovecraft’s The Colour Out of Space krijgt een lagebudgetbewerking vol smerige effecten, religieuze paniek en zuidelijke horror.

The Curse of the Living Corpse (1964)
Een vervloekte familie wordt één voor één vermoord door een teruggekeerde patriarch. Gotische horror met valse spiegels, nepdoden en angstige erfgenamen. Veronica Lake’s laatste filmrol in deze spookhuisachtige whodunit met pulp-allure.

The Cutting Edge (1992)
Een chagrijnige kunstschaatsster en een ruige ijshockeyer moeten samen dansen op ijs. Romantische komedie vol botsende ego’s, ijzige training en warme chemie. “Toe pick!” werd een cultquote. Formulematig, maar charmant en geliefd.

The Dark (1979)
Een buitenaards wezen met laserogen vermoordt mensen in Los Angeles. Wankele mix van horror, sci-fi en thriller. Origineel bedoeld als spook, later omgekat tot alien – met chaotisch resultaat en onverwachte cultstatus.

The Day After (1983)
Amerikaanse tv-film toont gruwelijke gevolgen van een nucleaire aanval op Kansas. Met Jason Robards. Ontnuchterend, grauw en destijds shockerend realistisch. Bracht miljoenen kijkers tot bezinning. Eén van de indringendste Koude Oorlog-waarschuwingen ooit.

The Dead Pool (1988)
Clint Eastwood keert terug als Dirty Harry in dit vijfde deel. Hij jaagt op een moordenaar die een dodenlijst afwerkt. Met vroege rollen van Jim Carrey en Liam Neeson. Cynischer, feller – en met een harpoengeweer.

The Deadly Tower (1975)
Waargebeurd drama over de Texaanse torenschutter Charles Whitman. Kurt Russell speelt de gestoorde dader, Richard Yniguez de heldhaftige agent. Sobere, spannende tv-verfilming die realisme en maatschappijkritiek combineert zonder sensatiezucht.

The Debut (1977)
Een jonge Nederlandse Indo worstelt met zijn afkomst tijdens zijn eerste liefdeservaring. Paul Verhoevens debuut als scenarioschrijver. Intiem, teder en cultureel belangrijk binnen de Nederlandse cinema. Romantiek, identiteit en ongemak komen samen.

The Deep (1977)
Twee duikers stuiten op een schat en drugs in een gezonken oorlogsschip. Met Jacqueline Bisset in nat T-shirt en Robert Shaw als mentor. Thriller met haaien, schurken en visuele flair. Minder dan Jaws, maar wel vermakelijk.

The Deer Hunter (1978)
Vriendschap, oorlog en trauma in drie aktes: bruiloft, Vietnam en vervreemding. Robert De Niro, Christopher Walken en Meryl Streep schitteren. Intense Russische roulette-scènes maakten diepe indruk. Oscarwinnaar en emotioneel zwaargewicht van het Amerikaanse filmcanon.

The Devil's Brigade (1968)
Amerikaanse en Canadese soldaten worden tot elite-eenheid gesmeed om Nazi’s te verslaan. The Dirty Dozen op z’n Canadees, met meer discipline en minder anarchie. Oudwets patriottisch, maar met karakter en camaraderie.

The Dirt Bike Kid (1985)
Een magische crossmotor helpt een jongen onrecht te bestrijden. Kindvriendelijke fantasy vol racebanen, pestkoppen en slapstick. Typisch jaren ’80-familievermaak met een anarchistisch randje. Denk E.T., maar dan met een motor in plaats van een alien.

The Dirty Dozen (1967)
Twaalf veroordeelde militairen krijgen een laatste kans: een zelfmoordmissie tegen Nazi’s. Klassieke macho-oorlogsfilm met Lee Marvin, Charles Bronson en Telly Savalas. Explosief, rebels en iconisch. Eén van de invloedrijkste ensemble-actiefilms uit de jaren ’60.

The Dirty Dozen: Next Mission (1985)
Lee Marvin rekruteert opnieuw een groep criminelen voor een geheime operatie in Nazi-Duitsland. Minder rauw dan het origineel, maar nog steeds vol spanning en explosies. Tv-vervolg dat probeert de nostalgie levend te houden.

The Dirty Dozen: The Deadly Mission (1987)
Een nieuw dozijn, een nieuwe missie: wetenschappers bevrijden in Frankrijk. Met Telly Savalas, maar zonder de bite van het origineel. Tv-oorlogsactie die zich vasthoudt aan het vertrouwde format – wisselend effectief.

The Dirty Dozen: The Fatal Mission (1988)
Laatste film in de reeks. Een geheim plan van de Nazi’s moet gestopt worden door... juist, nog een dozijn. Routineus, maar fans van het concept weten wat ze krijgen: actie, explosies en moreel grijze helden.

The Distinguished Gentleman (1992)
Eddie Murphy wordt per ongeluk verkozen in het Congres en ontdekt hoe corrupt alles is. Politieke satire met lichte toon en scherpe observaties. Geen klassieker, wel vermakelijke mix van farce en maatschappijkritiek in Murphy-stijl.

The Dogs of War (1980)
Christopher Walken als huurling op missie in Afrika. Zakelijke politiek, brute actie en morele dubbelzinnigheid botsen. John Irvin’s film is traag maar intens, met oog voor de duistere kant van koloniale machtsspelletjes.

The Domino Principle (1977)
Gene Hackman speelt een gevangene die wordt ingezet voor politieke moorden. Paranoïde thriller in post-Watergate-stijl. Conspiraties, manipulatie en hopeloosheid regeren. Intrigerend, maar fragmentarisch verteld. Het wantrouwen druipt van elke scène.

The Don Is Dead (1973)
Na de dood van een maffiabaas ontstaat een bloedige strijd om opvolging. Anthony Quinn leidt deze brutale, gewelddadige gangsterfilm. Minder subtiel dan The Godfather, maar rauwer en met veel Italo-Amerikaanse furie.

The Dream Team (1989)
Vier psychiatrische patiënten raken verdwaald in New York na het verdwijnen van hun begeleider. Michael Keaton leidt het chaotische viertal. Komedie met een sociaal hart en veel absurditeiten. Balancerend tussen feelgood en slapstick.

The Driver (1978)
Een koelbloedige bestuurder ontsnapt telkens aan de politie. Walter Hill regisseert dit minimalistische misdaadverhaal als een existentialistische actieballade. Ryan O’Neal is de naamloze antiheld in een stijlvol, spartaans neon-LA vol achtervolgingen en zwijgen.

The Duellists (1977)
Ridley Scotts debuut. Twee Franse officieren vechten twintig jaar lang duels uit over een triviale belediging. Visueel meesterlijk, met schilderachtige beelden en existentiële ondertoon. Elegant, bloedig en onweerstaanbaar koppig.

The Eiger Sanction (1975)
Clint Eastwood klimt, moordt en schildert in deze alpine actiethriller. Een geheim agent moet infiltreren in een bergexpeditie om een huurmoordenaar uit te schakelen. Spannende klimgedeeltes, zwakke plot – maar een visueel avontuur.

The Elephant Man (1980)
David Lynch verfilmt het ware verhaal van Joseph Merrick, een misvormde man in Victoriaans Engeland. John Hurt ontroert, Anthony Hopkins worstelt met menselijkheid. Zwart-witpracht, empathie en elegantie maken dit een tragisch meesterwerk.

The Emerald Forest (1985)
Een jongen verdwijnt in het Amazonewoud en wordt geadopteerd door een stam. Zijn vader zoekt hem jarenlang. Ecologische actie-avonturenfilm van John Boorman met spirituele ondertoon. Exotisch, visueel betoverend en moreel geladen.

The Enforcer (1976)
Dirty Harry krijgt een vrouwelijke partner en strijdt tegen links-extremistische terroristen. Meer explosies, minder subtiliteit. Clint Eastwood blijft norse kogelmagneet, Tyne Daly voegt menselijkheid toe. Vroeg feministisch randje in een verder rechtlijnige actiefilm.

The Entity (1982)
Barbara Hershey wordt aangevallen door een onzichtbare kracht in haar huis. Gebaseerd op waargebeurde claim. Seksuele terreur als paranormaal fenomeen. Heftig, controversieel en visueel gedurfd. Geen comfortabele kijkervaring – en dat is de bedoeling.

The Evil Dead (1981)
Vijf studenten wekken per ongeluk demonen op in een boshut. Sam Raimi’s cultklassieker mixt slapstick en gore tot kinetische horror. Bruce Campbell stijgt op tot B-icoon. Goedkoop, bruut en verrassend inventief.

The Evil That Men Do (1984)
Charles Bronson neemt wraak op een sadistische martelarts. Hardhandige actiethriller over gerechtigheid zonder genade. Grim, bloederig en in Zuid-Amerikaanse dictatuur-setting. Niet Bronsons beste, maar wel bruut genoeg voor fans van vigilantecinema.

The Exorcist (1973)
Een meisje raakt bezeten door een demon. Haar moeder zoekt hulp bij twee priesters. William Friedkin’s meesterwerk is angstaanjagend, filosofisch en diep religieus. Geluid, make-up en intensiteit maakten het tot een cultureel en horrorhistorisch monument.

The Exorcist III (1990)
George C. Scott onderzoekt een reeks bizarre moorden die mogelijk verbonden zijn met oude demonen. Minder shock, meer sfeer. William Peter Blatty’s regie richt zich op existentiële horror. Ondergewaardeerd vervolg met legendarisch schrikeffect.

The Fabulous Baker Boys (1989)
Twee broers spelen pianoduetten in lounges tot een zangeres – Michelle Pfeiffer – hun dynamiek verandert. Intiem, jazzy en vol melancholie. Pfeiffer’s “Makin’ Whoopee” op de vleugel werd iconisch. Romantiek met onderhuidse spanning.

The Fan (1981)
Een obsessieve fan stalkt en terroriseert een Broadway-actrice. Lauren Bacall en Michael Biehn in een duistere psychologische thriller. Geen grote hit, maar atmosferisch en intens. Thema’s van celebrity en gevaren van verering blijven relevant.

The Fat Spy (1966)
Zeldzame muzikale parodie waarin spionnen en tieners botsen op een eiland vol geheimen. Met Phyllis Diller en Jayne Mansfield. Absurd, rommelig en campy. Zo slecht dat het cult is – of gewoon onkijkbaar.

The Final Conflict (1981)
Damien Thorn is volwassen en klaar om de Antichrist te worden. Laatste deel van de Omen-trilogie. Groots, maar zonder de sinistere kracht van deel één. Sam Neill is charismatisch, maar de dreiging blijft afstandelijk.

The Final Countdown (1980)
Een modern vliegdekschip reist terug naar 1941, net voor Pearl Harbor. Tijdreis, dilemma’s en militaire hardware botsen. Spannend concept, matige uitwerking. Blijft een fascinerend 'wat-als'-scenario voor fans van militair sciencefictiondrama.

The Fisher King (1991)
Robin Williams is een dolende ridder, Jeff Bridges een cynische radiopresentator op zoek naar verlossing. Terry Gilliam combineert absurdisme, trauma en mythologie tot moderne stadsfabel. Hartverscheurend, grappig en visueel betoverend. Een moderne legende.

The Flight of the Phoenix (1965)
Na een vliegtuigcrash in de woestijn proberen overlevenden een nieuw toestel te bouwen. James Stewart leidt het gespannen ensemble. Over samenwerking, ego’s en overlevingsdrang. Klassieke avonturenfilm vol zweet, zand en wanhoop.

The Fly (1986)
Wetenschapper fuseert per ongeluk met een vlieg. David Cronenberg’s remake is smerig, tragisch en pijnlijk menselijk. Jeff Goldblum excelleert als afbrokkelende hoofdrolspeler. Body horror op z’n best – zowel fysiek als emotioneel intens.

The Fly II (1989)
Zoon van de originele Fly groeit versneld op en ondergaat gruwelijke mutatie. Meer gore, minder emotionele diepgang. Eric Stoltz maakt het draaglijk. Vermakelijke vervolgfilm voor wie houdt van slijmerige metamorfose en genetisch onheil.

The Fog (1980)
Spookachtige mist brengt wraakzuchtige geesten naar een kustdorp honderd jaar na een scheepsramp. John Carpenter mengt klassieke horror met moderne suspense. Sluipende dreiging, sfeervolle score en Adrienne Barbeau als radio-DJ boven op een vuurtoren.

The Food of the Gods (1976)
Gigantische ratten en insecten terroriseren een eiland nadat mysterieuze substantie uit de grond opwelt. Nature-strikes-back horror gebaseerd op H.G. Wells, maar uitgevoerd als low-budget creature feature. Campy, traag en vol rammelende special effects.

The Four Musketeers (1974)
Deel twee van Richard Lester’s luchtige, avontuurlijke bewerking. Intriges, zwaardgevechten en koninklijke affaires zetten het verhaal voort. Luchtig, spectaculair en trouw aan Dumas’ geest. Oliver Reed, Michael York en Charlton Heston schitteren in flamboyante actie.

The French Connection (1971)
Gene Hackman als brutale rechercheur Popeye Doyle in deze rauwe jacht op drugssmokkelaars. Bekend om de zenuwslopende achtervolging onder de metro. William Friedkin’s Oscarwinnende klassieker: grauw, gespannen en grensverleggend in stijl en tempo.

The Freshman (1990)
Een filmstudent raakt verzeild in de criminele wereld van een Marlon Brando-lookalike die zeldzame dieren verhandelt. Brando speelt een parodie op zichzelf. Charmante misdaadkomedie met zelfspot, satire en een hagedis genaamd "Carmine".

The Friends of Eddie Coyle (1973)
Robert Mitchum als tragische loopjongen in de onderwereld van Boston. Cynisch, gelaten en ijskoud. Realistische misdaadfilm over loyaliteit, verraad en de uitzichtloosheid van het kleine criminele bestaan. Gritty en diep onder de huid.

The Front Page (1974)
Billy Wilder regisseert deze razendsnelle komedie over kranten, moord en manipulatie. Jack Lemmon en Walter Matthau stelen de show als journalist en hoofdredacteur. Verbaal vuurwerk en satire over journalistiek en politieke schijnheiligheid.

The Gate (1987)
Twee jongens openen per ongeluk een poort naar de hel in hun achtertuin. Kindvriendelijke horror met claymation-monsters, heavy metal en demonische dreiging. Verrassend duister voor zijn doelgroep. Een cultklassieker in jeugdhorror.

The Gauntlet (1977)
Clint Eastwood speelt een uitgebluste agent die een getuige levend bij de rechtbank moet krijgen. Alles en iedereen zit hem dwars. Explosieve actie, minimalistisch plot en brute volharding. Pure Eastwood-power met kogelregen.

The Godfather (1972)
Marlon Brando als patriarch, Al Pacino als erfgenaam in een tragisch epos over macht, familie en misdaad. Francis Ford Coppola’s meesterwerk is Shakespeare met pistolen. Klassieker der klassiekers. Tijdloos, grimmig en majestueus.

The Godfather Part II (1974)
Parallelverhalen tonen de opkomst van Vito en de ondergang van Michael Corleone. Episch, tragisch en visueel betoverend. Robert De Niro schittert, Pacino verhardt. Waarschijnlijk het beste vervolg ooit. Macht corrumpeert, familie faalt.

The Godfather Part III (1990)
Michael Corleone zoekt verlossing, maar wordt dieper in de schaduw gezogen. Minder briljant dan zijn voorgangers, maar vol tragiek en operadramatiek. Andy Garcia overtuigt. “Just when I thought I was out…” blijft legendarisch.

The Gods Must Be Crazy (1980)
Een colafles valt uit een vliegtuig en veroorzaakt chaos bij een bosjesman. Botsing tussen moderne en traditionele werelden. Droge slapstick, sociaal commentaar en charmante eenvoud. Populair wereldwijd – controversieel qua culturele blik.

The Gods Must Be Crazy II (1989)
Meer fles- en cultuurconflicten, met een zoektocht door de woestijn en onhandige soldaten. Minder fris dan het origineel, maar met dezelfde klunzige charme en kinderlijke verwondering. Lichtvoetig en onschuldig, maar cultureel achterhaald.

The Golden Child (1986)
Eddie Murphy moet een Tibetaans kind met magische krachten beschermen. Oosterse mystiek ontmoet jaren ’80-komedie. Visueel extravagant, maar wisselvallig van toon. Fantasy, actie en Murphy-humor botsen in een film die cultstatus verwierf ondanks kritiek.

The Good, the Bad and the Ugly (1966)
Clint Eastwood, Lee Van Cleef en Eli Wallach zoeken goud tijdens de burgeroorlog. Sergio Leone’s spaghettiwestern is visueel, muzikaal en thematisch meesterlijk. Morricone’s score is legendarisch. Zwijgen, staren en sterven in het wilde westen.

The Goonies (1985)
Een groep kinderen ontdekt een piratenschatkaart en beleeft een ondergronds avontuur. Regie van Richard Donner, verhaal van Spielberg. Grotten, vallen en vriendschap. Pure jaren ’80-magie vol jeugdig branie, lol en oneindige quotability.

The Graduate (1967)
Benjamin Braddock weet niet wat hij met zijn leven moet – behalve Mrs. Robinson. Iconische film over vervreemding, generatiekloof en stille rebellie. Dustin Hoffman’s doorbraak. Simon & Garfunkel leverden de soundtrack van een tijdperk.

The Great Escape (1963)
Geallieerde krijgsgevangenen plannen een massale ontsnapping uit een Duits kamp. Steve McQueen springt met zijn motor de filmgeschiedenis in. Heroïsch, humoristisch en grootschalig. Klassieker van teamwork, vindingrijkheid en verzet met eeuwige herhaalwaarde.

The Great Gatsby (1974)
Robert Redford speelt de mysterieuze miljonair met verlangen naar een verloren liefde. Stijlvolle maar afstandelijke bewerking van Fitzgeralds roman. Visueel indrukwekkend, emotioneel gereserveerd. Meer oog voor jurken dan voor innerlijk drama.

The Great Outdoors (1988)
John Candy en Dan Aykroyd botsen tijdens een familievakantie vol beren, muggen en schoonfamilieruzies. Jaren ’80-komedie met veel lawaai en weinig subtiliteit, maar hart op de juiste plek. Luchtig zomervermaak vol slapstick en steakwedstrijden.

The Great Race (1965)
Een epische autorace rond de wereld met Tony Curtis, Jack Lemmon en Natalie Wood. Campy spektakel vol visgevechten, taartgevechten en explosies. Wilder dan Mario Kart. De film die slapstick groots en glanzend maakte.

The Great Santini (1979)
Robert Duvall als dominante marinevlieger die zijn gezin terroriseert met discipline. Vader-zoonconflict staat centraal in dit ingetogen familiedrama vol militaire echo’s. Sterk geacteerd en psychologisch raak. Streng, tragisch en verrassend ontroerend.

The Great White Hope (1970)
James Earl Jones speelt een zwarte bokser in het racistische begin van de twintigste eeuw. Gebaseerd op het leven van Jack Johnson. Krachtig drama over identiteit, onderdrukking en trots. Claustrofobisch, intens en relevant.

The Greatest Story Ever Told (1965)
Epische vertelling van het leven van Jezus met Max von Sydow. Groots, lang en reverentieel. Sterrencast en breedbeeldpracht wisselen af met statige, plechtige verteltrant. Heilig Hollywood in z’n meest serieuze gedaante.

The Grifters (1990)
Een oplichter, zijn moeder en zijn vriendin raken verstrikt in elkaar. John Cusack, Anjelica Huston en Annette Bening schitteren in deze duistere, stijlvolle noir. Bedrog en familie botsen in een wereld zonder moraal.

The Grissom Gang (1971)
Een rijke erfgename wordt gekidnapt door een criminele familie, maar wordt verliefd op één van haar ontvoerders. Bizarre mix van romantiek, misdaad en geweld. Robert Aldrich’s film is rauw, ongemakkelijk en fascinerend duister.

The Hanoi Hilton (1987)
Amerikaanse krijgsgevangenen overleven marteling in een Noord-Vietnamees kamp. Patriotisch drama dat lijdt onder didactiek, maar kracht vindt in kameraadschap en moreel uithoudingsvermogen. Sobere aanklacht tegen onderdrukking, met de nadruk op heldendom.

The Happy Hooker Goes Hollywood (1980)
Xaviera Hollander probeert haar leven te verfilmen in het decadente Hollywood. Sekskomedie met satire over de filmindustrie, maar vooral veel borsten, badpakken en banale grappen. Lichtvoetig, brutaal en hopeloos gedateerd.

The Hard Ride (1971)
Vietnamveteraan belooft zijn gevallen kameraad diens motor veilig terug te brengen. Motordrama met hippies, bikers en veel asfalt. Serieus gebracht, maar doordrenkt met clichés. Meer sfeer dan verhaal – typisch vroege jaren ’70.

The Hard Way (1991)
Acteur Michael J. Fox wil een politieagent zijn, dus volgt hij James Woods in de misdaad. Buddycopkomedie vol tegenstellingen, actie en zelfspot. Luchtiger dan veel genregenoten, met chemie en entertainment boven realisme.

The Hearse (1980)
Een vrouw trekt in een oud huis en wordt achtervolgd door een spookachtige lijkwagen. Trage spookfilm met gotische sfeer, maar weinig opbouw. Cultaanhang vooral vanwege de combinatie van mysterie, horror en trage pacing.

The Heavenly Kid (1985)
Een rebel uit de jaren ’60 sterft en krijgt een tweede kans als beschermengel van een nerd in de jaren ’80. Hemelse komedie over volwassen worden, tweede kansen en leren loslaten. Zoet, mild en gedateerd.

The Hill (1965)
Sean Connery in een militaire strafgevangenis in de woestijn. Britse soldaten worden gebroken door sadistische leiding. Sydney Lumet’s rauwe gevangenisdrama is intens, claustrofobisch en moreel scherp. Zand, zweet en macht zonder rechtvaardiging.

The Hills Have Eyes (1977)
Een gezin strandt in de woestijn en wordt opgejaagd door gemuteerde kannibalen. Wes Craven’s rauwe horrorklassieker is bruut, nihilistisch en paranoïde. Survivalhorror pur sang – met politieke onderlaag en vieze grijns.

The Hindenburg (1975)
De ramp met de beroemde zeppelin wordt opgevoerd als thriller met sabotageplot. Groots opgezet, met realistische effecten en historische details. Lang van stof, maar visueel indrukwekkend. Rampenfilm als luchtballon vol suspense.

The Hitcher (1986)
Rutger Hauer is de psychotische lifter die C. Thomas Howell terroriseert. Doodsangst, existentiële leegte en woestijnsnelwegen komen samen. Minimalistisch, dodelijk en verontrustend. Eén van de engste thrillers van de jaren ’80.

The Hitman (1991)
Chuck Norris infiltreert als undercoverkiller in de onderwereld. Veel schieten, weinig subtiliteit. Typisch vroeg jaren ’90-actievoer met bonkende muziek, bikkelharde dialogen en rechtvaardige wraak. Voor fans van Norris-punches en kogelregens.

The Hollywood Knights (1980)
Tieners vieren hun laatste nacht in een drive-in restaurant in 1965. Seksgrappen, auto's en rock-'n-roll. Denk American Graffiti met meer vulgariteit. Ongelofelijk puberaal, maar cultfavoriet bij fans van ongegeneerd adolescentengebral.

The Holy Mountain (1973)
Alejandro Jodorowsky’s psychedelische, symbolische, surrealistische meesterwerk. Een alchemist leidt spirituele zoekers naar verlichting. Barstensvol religieuze, politieke en seksuele allegorieën. Visueel overdonderend, filosofisch ondoorgrondelijk. Niet kijken – ondergaan.

The Horror Show (1989)
Een geëxecuteerde seriemoordenaar keert terug als spook om een politieagent te kwellen. Gore, nachtmerries en familiebedreiging à la Shocker. Valse start van een geplande franchise. Campy, chaotisch en vergeten – behalve door horrorpuristen.

The Horsemen (1971)
In Afghanistan vecht een ruiter voor eer in een bloedige buzkashi-wedstrijd. Visueel majestueus, narratief fragmentarisch. John Frankenheimer’s drama over mannelijkheid en cultuurclash blijft traag, maar boeiend in zijn etnografische ambitie.

The Hot Spot (1990)
Don Johnson verzeilt tussen twee vrouwen en veel geheimen in een broeierig Texaans stadje. Neo-noir van Dennis Hopper vol zwoele blikken, slow jazz en zinderende dreiging. Jennifer Connelly stal de show – letterlijk én figuurlijk.

The Hotel New Hampshire (1984)
Excentrieke familie opent hotels, verliest geliefden en doorstaat trauma’s. Gebaseerd op John Irving’s roman. Tonaal grillig: incest, beren, bomaanslagen en opera in één verhaal. Bizar, ambitieus en lang niet voor iedereen verteerbaar.

The House of Seven Corpses (1974)
Filmcrew draait een horrorfilm in een vervloekt huis – en het bloed vloeit echt. Low-budget meta-horror met traag tempo, maar sfeervolle setting. Niet eng, wel nostalgisch voor fans van gothic genrefilms.

The Howling (1981)
Weerwolven op een therapeutisch retraitecentrum. Dee Wallace ontdekt een gemeenschap vol beesten. Joe Dante’s horror mengt satire, practical effects en shockmomenten. Smerig, spannend en speels. Eén van de beste weerwolffilms ooit.

The Human Tornado (1976)
Dolemite is terug! Rudy Ray Moore’s explosieve alter ego vecht met kungfu, grappen en vrouwen. Blaxploitation op z’n meest chaotisch, ongepolijst en energiek. Zoveel fout dat het juist heerlijk cult is.

The Hunchback of Notre Dame (1982)
TV-bewerking van Victor Hugo’s klassieke tragedie. Anthony Hopkins als Quasimodo biedt tragiek, stijl en emotie. Minder groots dan filmversies, maar oprecht en goed geacteerd. Gotische sfeer blijft krachtig – zelfs in televisieformaat.

The Hunger (1983)
Vampiers, seks en decadentie. Catherine Deneuve, David Bowie en Susan Sarandon in een esthetisch geladen bloeddrama. Tony Scott’s regiedebuut is traag maar stijlvol. Meer sfeer dan plot – gothic erotiek in artfilmverpakking.

The Ice Pirates (1984)
In een toekomst zonder water plunderen ruimtepiraten ijsklompen. Campy sci-fi met robotpenissen, tijdversnelling en intergalactische onzin. Satire op het genre, maar niet iedereen zag de grap. Cultfilm dankzij pure overgave aan belachelijkheid.

The Incredible Melting Man (1977)
Een astronaut keert terug van Saturnus… en begint letterlijk te smelten. Langzaam, goor en absurd. Body horror met traag tempo en een einde als een plasje slijm. Voor liefhebbers van pulp met pus.

The Incredible Mr. Limpet (1964)
Don Knotts valt in zee en verandert in een pratende vis die Nazi-onderzeeërs helpt vernietigen. Live-action vermengd met animatie. Vreemd, patriottisch en kindvriendelijk. En ja: de vis heeft een bril.

The Indian Runner (1991)
Sean Penn’s regiedebuut over twee broers: een fatsoenlijke agent en een ontspoorde rebel. Melancholisch, gewelddadig en doorleefd. Gebaseerd op een Springsteen-lied. David Morse en Viggo Mortensen schitteren in dit rauwe familiedrama.

The In-Laws (1979)
Een saaie tandarts raakt verwikkeld in internationale spionage dankzij zijn flamboyante schoonvader. Peter Falk en Alan Arkin leveren een chaotische, briljante komedie af. Serpentine! Serpentine! Cultstatus dankzij droog absurdisme en perfecte timing.

The Ipcress File (1965)
Michael Caine als anti-Bond: Harry Palmer, een norse inlichtingenman. Britse spionagethriller vol bureaucratie, breinspoeling en koude koffie. Stijlvol, cynisch en strak geregisseerd. Een realistisch tegengif voor glamourspionnen.

The Island at the Top of the World (1974)
Disney stuurt ontdekkingsreizigers naar de Noordpool op zoek naar Vikingen. Luchtballonnen, walrussen en IJslandse fantasie. Familievriendelijk avonturenverhaal met retro-optimisme. Sfeervol, traag en nostalgisch in zijn ouderwetse bravoure.

The Italian Job (1969)
Michael Caine leidt een iconische Mini Cooper-achtervolging in Turijn. Britse cool, chaos en criminaliteit. “You’re only supposed to blow the bloody doors off!” Swinging London op wielen. Stijlvol, brutaal en eindigend op een letterlijk cliffhanger.

The Jazz Singer (1980)
Neil Diamond wil zanger worden, tegen de wil van zijn joodse vader. Muziek versus traditie. Remake van de film die ooit geluid introduceerde. Sentimenteel en bombastisch, met Diamond-songs als motor en valkuil.

The Jerk (1979)
Steve Martin speelt een naïeve man die per ongeluk miljonair wordt. Absurdistische, razendsnelle komedie vol onzinnige grappen en banale genialiteit. “I was born a poor black child.” Onnavolgbaar idioot – en revolutionair grappig.

The Jewel of the Nile (1985)
Vervolg op Romancing the Stone. Michael Douglas, Kathleen Turner en Danny DeVito reizen door de woestijn. Minder sprankelend, meer actie. Formule herhaald met wisselend succes. Avontuurlijk, maar mist de magie van het origineel.

The Josephine Baker Story (1991)
Biopic over de legendarische danseres, zangeres en verzetsheldin. Lynn Whitfield speelt Baker met energie en stijl. Van Parijs tot burgerrechten. Elegante tv-film die glamour en activisme combineert. Bekroond met Emmy’s.

The Karate Kid (1984)
Buitenstaander leert karate van wijze Mr. Miyagi. Tienerdrama, sportfilm en oosterse wijsheid in perfecte balans. Daniel-san vs. Cobra Kai. “Wax on, wax off” werd mantra. Een underdogklassieker vol hart en trappen.

The Karate Kid Part II (1986)
Daniel en Miyagi reizen naar Okinawa. Familietwisten, liefde en vechten om eer. Meer drama, minder training, maar nog steeds boeiend. Breidt de wereld uit met cultuur en emotie. Serieus, maar niet zonder charme.

The Karate Kid Part III (1989)
Terry Silver en Cobra Kai zinnen op wraak. Slechteriken worden cartoonesk, verhaal wringt. Donkerder toon, maar minder hart. Toch blijven de trappen en bonsaibomen overeind. Zwakste deel, maar essentieel voor franchisevolgers.

The Kentucky Fried Movie (1977)
Schetsenparodie vol grofheid, naakt en absurdisme. Regiedebuut van John Landis en schrijvers van Airplane!. Van kungfu tot nepreclames. Ongecensureerde jaren ’70-onzin met wisselend effect. Vulgariteit als kunstvorm.

The King of Comedy (1982)
Robert De Niro als Rupert Pupkin, een wanhopige komiek die zijn idool ontvoert. Scorsese’s ongemakkelijke satire op beroemdheid en obsessie. Voorloper van Joker. Tragikomisch, pijnlijk en briljant onderkoeld.

The King of the Kickboxers (1990)
Een undercoverkickbokser infiltreert in een snuffilmpnetwerk. Martial arts meets videowraak. Slecht geacteerd, grof gemonteerd en tóch cult. Eén van de duisterste karateknokfilms uit de videotheekjaren.

The Krays (1990)
De beruchte Britse gangsterbroers, gespeeld door de Kemp-tweeling. Stijlvolle biopic met gotische ondertoon en focus op moederband. Crimineel leven vol geweld, charme en lotsbestemming. Duistere, afstandelijke kijk op mythisch misdadig duo.

The Kremlin Letter (1970)
Intrigerende maar complexe spionagefilm over een geheime brief in de Koude Oorlog. Richard Widmark navigeert een wereld van verraad, seksuele dubbelrollen en steriele operaties. Koud, cynisch en duister – realistisch tot aan vervreemding.

The Land That Time Forgot (1974)
Een Duitse onderzeeër strandt op een eiland vol dinosauriërs. Edgar Rice Burroughs meets rubberen dino’s. Pulpavontuur met charme ondanks wankele effecten. Britse fantasy vol prehistorisch spektakel en ouderwetse heldenmoed.

The Last American Virgin (1982)
Tieners zoeken seks, maar vinden verdriet. Begint als komedie, eindigt hartverscheurend. Onverwacht eerlijk over liefde en afwijzing. Een vergeten parel tussen de puberfilms, met brute wending en Israëlische remake-wortels.

The Last Detail (1973)
Twee zeelieden escorteren een jonge gevangene naar de gevangenis – langzaam, met drank en reflectie. Jack Nicholson briljant als grofgebekte mentor. Roadmovie vol rauwheid en tragische vriendschap. “I am the motherfucking shore patrol!”

The Last Dinosaur (1977)
Een miljardair jaagt op een T-Rex in een verloren wereld. TV-film vol stop-motion, kampvuursentiment en kitsch. Prehistorie ontmoet sciencefiction – denk King Kong voor de zaterdagochtend. Cultmateriaal voor dinoverzamelaars.

The Last Dragon (1985)
Bruce Leroy zoekt “the Glow” en vecht tegen Sho’nuff, de Shogun van Harlem. Kungfu ontmoet Motown in deze onnavolgbare mix van martial arts en muziek. Campy, cool en keihard cult.

The Last Emperor (1987)
Bertolucci’s Oscarwinnende epos over de laatste keizer van China. Van keizerlijke pracht tot communistische heropvoeding. Visueel verbluffend, historisch geladen en melancholisch. Filmkunst op keizerlijk niveau.

The Last House on the Left (1972)
Twee meisjes worden verkracht en vermoord; hun ouders nemen wraak. Wes Craven’s debuut is rauw, schokkend en verontrustend. Exploitation met morele vragen. “It’s only a movie…” was nodig als waarschuwing én excuus.

The Last Movie (1971)
Dennis Hopper’s chaotische post-Easy Rider-film over een stuntman in Peru die werkelijkheid en film verliest. Metasatire, visueel experiment en zelfdestructie. Studio’s haatten het, cinefielen omarmen het. Legendarisch rommelig.

The Last of England (1987)
Derek Jarman’s poëtische filmessay over de ondergang van het Thatcher-tijdperk. Woedend, fragmentarisch en experimenteel. Beeldenstorm van verlies, geweld en identiteit. Geen verhaal – pure emotie, met punkziel en artistieke branie.

The Last of the Finest (1990)
Rechtlijnige politiethriller waarin agenten buiten het systeem opereren tegen drugshandel en overheidsverraad. Brian Dennehy leidt het team. Ouderwets, gewelddadig en stevig geaard in jaren ’80-ethiek. Flink, maar formulematig.

The Last of the Mohicans (1992)
Daniel Day-Lewis in een romantisch en bloedig epos tijdens de Franse en Indiaanse Oorlog. Michael Mann mixt landschapslyriek met oorlogsdrama. Visueel verbluffend, emotioneel meeslepend. Klassieke avonturenfilm met moderne intensiteit.

The Last Picture Show (1971)
In een Texaans stadje dreigt alles leeg te lopen: bioscoop, vriendschappen, dromen. Peter Bogdanovichs zwart-witmeesterwerk over adolescentie en verlies. Liefde, seks en stilte in stoffig Amerika. Eén van de grote films van de jaren ’70.

The Last Starfighter (1984)
Tiener blijkt intergalactische held na topscore in videogame. Arcadefantasie meets ruimte-epos. Charmant, low-budget en baanbrekend dankzij vroege CGI. Star Wars voor joystickjunkies. Nostalgie in pixelverpakking.

The Last Temptation of Christ (1988)
Scorsese’s controversiële Christusvisie toont een Jezus vol twijfel, verlangen en menselijke worsteling. Willem Dafoe is kwetsbaar en intens. Spiritueel gedurfd, theologisch complex. Religieuze kunstfilm die discussie oproept – en blijft oproepen.

The Last Valley (1971)
Tijdens de Dertigjarige Oorlog vindt een groep soldaten een vredige vallei – maar vrede is zeldzaam. Michael Caine als huurling, Omar Sharif als intellectueel. Filosofisch oorlogsdrama met morele ambiguïteit en sombere pracht.

The Laughing Policeman (1973)
Walter Matthau onderzoekt een massamoord in een bus. Sombere politiefilm zonder humor, ondanks de titel. Gritty en methodisch, met nadruk op procedures boven actie. Duistere San Francisco en minimalistische stijl.

The Lawnmower Man (1992)
Tuinman krijgt superintelligentie via VR en wordt almachtig. Slechte effecten, wazige cyberfilosofie en losjes op Stephen King. Cult door domheid, niet genialiteit. Virtual reality als nachtmerrie én punchline.

The Legend of the Lone Ranger (1981)
Verfilming van de radioheld met weinig schwung. Slechte ontvangst, houterige acteerwerk en geblokkeerde promotie door acteursstaking. Muziek van John Barry redt het deels. Een legende die hier strandt in het stof.

The Living Daylights (1987)
Timothy Dalton debuteert als een meer serieuze Bond. Koude Oorlog, cello-achtervolgingen en explosies. Minder gadgets, meer spionage. Balans tussen klassiek en nieuw. Ondergewaardeerde, solide start voor een soberdere 007.

The Lonely Passion of Judith Hearne (1987)
Maggie Smith als eenzame pianolerares in Belfast, zoekend naar liefde en waardigheid. Intiem, schrijnend en subtiel. Emotioneel geladen portret van hoop en ontgoocheling. Tragiek in kleine momenten.

The Long Goodbye (1973)
Elliott Gould speelt een onverschillige Philip Marlowe in Altman’s losse, ironische bewerking van Chandler. Neo-noir vol paranoia, jazz en post-hippie desillusie. Cynisch, mistig en verrassend geestig. “It’s okay with me” werd existentiële catchphrase.

The Long Riders (1980)
De James-Younger bende rijdt door het Wilde Westen, vertolkt door broers (Carradine, Keach, Quaid). Slow-motion, outlawromantiek en hevige vuurgevechten. Visueel mooi, thematisch donker. Walter Hill’s broederlijke western over loyaliteit en ondergang.

The Longest Day (1962)
Sterrenensemble brengt D-Day tot leven in monumentaal zwart-wit. John Wayne, Richard Burton en Sean Connery leiden troepen. Meertalige, documentaire-achtige aanpak geeft historische grandeur en militair detail. Een episch eerbetoon aan de geallieerde landing.

The Longest Yard (1974)
Ex-footballspeler Burt Reynolds stelt een team van gevangenen samen om tegen bewakers te spelen. Sportfilm vol rebellie, humor en rake klappen. Oer-Amerikaanse mix van macho, satire en groepsgeest. Het origineel blijft onovertroffen.

The Lord's of Flatbush (1974)
Vroege rollen voor Sylvester Stallone en Henry Winkler als rock-’n-roll-jeugd in Brooklyn. T-birds, leren jacks en romantische verwarring. Bescheiden maar sfeervol portret van working-class jongens vóór hun tijd volwassen wordt.

The Lost Boys (1987)
Tieners in een badplaats ontdekken een vampierbende. Jaren ’80-horror ontmoet MTV-stijl. Sfeervol, rebels en cool. Kiefer Sutherland met bleke pony en leren jas werd culticoon. Vampiers kregen sindsdien zonnebrillen.

The Lost Empire (1985)
Drie vrouwen infiltreren een mysterieus eiland vol martial arts, magie en schurken. Jim Wynorski’s pulpfeest is trashy, seksistisch en over the top. Exploitation met schoudervullingen, lasers en onnavolgbare plot – cult of cringe?

The Mack (1973)
Goldie keert terug uit de gevangenis en wordt de machtigste pooier van Oakland. Blaxploitationklassieker met politiek bewustzijn, stijl en funk. Max Julien speelt met ijskoude flair. "Goldie, you’re the Mack" werd straatpoëzie.

The Man in the Moon (1991)
Reese Witherspoon debuteert in deze tedere coming-of-age over liefde, verlies en zusterband. Zuidelijke sfeer en emotionele authenticiteit voeren de toon. Eenvoudig, ontroerend en gevoelig zonder sentiment. Vergeten parel.

The Man Who Would Be King (1975)
Sean Connery en Michael Caine als Britse avonturiers die zichzelf tot koningen maken in Kafiristan. Episch, ironisch en tragisch. John Huston’s koloniale saga over hoogmoed en lotsbestemming. Klassieke filmmythologie op z’n best.

The Man with One Red Shoe (1985)
Tom Hanks wordt per ongeluk aangezien voor een spion door de CIA. Slapstick en paranoia botsen in deze lichtgewichtkomedie. Remake van Franse film, met flauwe charme en 80’s onschuld. Nergens gevaarlijk, altijd vriendelijk.

The Man with Two Brains (1983)
Steve Martin als hersenchirurg verliefd op een brein in een pot. Absurdistische sci-fi-komedie met grappen over seks, moord en hersenoverdracht. Carl Reiner regisseert met cartooneske snelheid. Onzinnig – en vaak briljant.

The Manchurian Candidate (1962)
Een oorlogsveteraan wordt gehersenspoeld tot politieke moordenaar. Koude Oorlog-paranoia, satire en verontrustende moederliefde. Angela Lansbury is ijzingwekkend. Klassieker vol spanning en dubbelspel. Visionair en tijdloos.

The Manhattan Project (1986)
Tiener bouwt atoombom met gestolen plutonium om overheidsgeheimen bloot te leggen. Wetenschap meets morele waarschuwing. Slimme insteek, maar onevenwichtige uitwerking. Typisch jaren ’80-mix van nerd, bom en burgerlijke ongehoorzaamheid.

The Match Factory Girl (1990)
Zwijgzame vrouw leeft miserabel leven tussen fabriek, ouders en afwijzing – tot ze wraak neemt. Aki Kaurismäki’s minimalistische meesterwerk over stilte, verdriet en gif. Tragikomisch, droog en meedogenloos. Elke blik telt.

The Men's Club (1986)
Zeven mannen bespreken seks, frustraties en hun vrouwen tijdens een nachtelijke ontlading. Midlifecrisis in dialogenvorm. Vrouwvriendelijk bedoeld, maar vaak ongemakkelijk macho. Peter Medak regisseert met serieuze intentie – effect is grillig.

The Mighty Ducks (1992)
Gordon Bombay moet een jeugdijshockeyteam coachen en leert zelf weer voelen. Disney’s underdogverhaal met veel slapstick, teamgeest en ijsvalpartijen. Emilio Estevez leidt het gevecht tegen verliesangst en overgewicht. Start van een geliefde sportfranchise.

The Mighty Quinn (1989)
Denzel Washington als Caribische politiechef die zijn jeugdvriend moet oppakken. Thriller met reggae, corruptie en tropische flair. Luchtig en gelaagd tegelijk. Washington straalt charme en moraliteit uit. Misdaad in paradijselijke kleuren.

The Mind Benders (1963)
Wetenschapper sterft na hersenspoelexperiment. Psycholoog onderzoekt gevaren van wetenschappelijke manipulatie. Precursor van Altered States met sobere, filosofische benadering. Koude Oorlog-angst vermengd met identiteitsverlies. Intrigerend en onderkoeld Brits.

The Miracle Worker (1962)
Helen Keller leert communiceren dankzij de volharding van lerares Anne Sullivan. Intense acteerprestatie van Patty Duke en Anne Bancroft. Gevechten, tranen en triomf. Hartverscheurend en hoopgevend. Pure Oscarwaardig drama zonder vals sentiment.

The Molly Maguires (1970)
Sean Connery als Ierse mijnwerker in geheime vakbond tegen onderdrukking. Historisch drama over klassenstrijd en verraad. Langzaam, maar krachtig. Morele grijsheid in stoffige mijnen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

The Money Pit (1986)
Jong stel koopt droomhuis dat langzaam in elkaar stort. Tom Hanks en Shelley Long vechten tegen trappen, daken en elkaar. Slapstick ontmoet relatiekomedie. Pre-airbnb nachtmerrie met charmante chaos.

The Monster Club (1980)
Vincent Price nodigt schrijver uit voor een club vol monsters. Drie griezelverhalen met rockmuziek, humor en matige make-up. Britse horrorantologie met tongue-in-cheek toon. Charmant oubollig. Eén van de laatste Hammer-strotten.

The Monster Squad (1987)
Kinderen nemen het op tegen Dracula, Mummie en Wolfman. The Goonies met monsters. Vol jaren ’80-energie, effecten en flauwe grappen. Cultfavoriet die de klassiekers herintroduceert met puberale bravoure.

The Morning After (1986)
Alcoholistische actrice (Jane Fonda) wordt wakker naast een lijk en moet haar onschuld bewijzen. Thriller met melancholische ondertoon. Fonda overtuigt als wrak op de vlucht. Sobere spanning, minder plot dan sfeer.

The Mosquito Coast (1986)
Harrison Ford als idealist die zijn gezin meesleept naar de jungle om de beschaving te ontvluchten. Peter Weir regisseert morele ramp. Ambitie ontmoet waanzin. Visueel prachtig, thematisch beklemmend.

The Mutations (1974)
Donald Pleasence kweekt menselijke mutanten met planten-DNA. Britse horror vol freakshow-esthetiek, rubberen effecten en misantropie. Mix van wetenschap en exploitatieschrik. Bizar, tragisch en onsmakelijk – en cultwaardig daarom.

The Naked Gun 2½: The Smell of Fear (1991)
Frank Drebin redt de alternatieve energie-industrie van sabotage. Wederom een stortvloed aan visuele grappen, woordspelingen en domme heldendaden. Niet zo scherp als deel één, maar nog steeds hilarisch in zijn dwaasheid.

The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (1988)
Leslie Nielsen schittert als onbenullige detective in deze parodie op politiefilms. One-liners, valpartijen en absurditeiten volgen elkaar op in recordtempo. Eén van de grappigste films ooit. “Nice beaver!” werd legendarisch.

The Natural (1984)
Robert Redford als mysterieuze honkbalheld met magische knuppel. Mythologie, sport en melancholie verenigd in dromerige Americana. Visueel schitterend, groots in thematiek. Muziek van Randy Newman tilt het naar legendarisch niveau.

The NeverEnding Story II: The Next Chapter (1990)
Bastian keert terug naar Fantasia, maar verliest herinneringen bij elke wens. Minder magie, meer moraal. Visueel creatief, narratief onevenwichtig. Een schaduw van het origineel, maar toch nostalgisch voor jonge dromers.

The Night of the Generals (1967)
Oorlogsmisdaadonderzoek onder generaals tijdens WOII. Omar Sharif en Peter O'Toole leiden dit mengsel van thriller en oorlogsepos. Fraaie cinematografie, ingewikkeld verhaal. Elegant en duister, maar traag als veldslagstratego.

The Night Porter (1974)
Overlevende van concentratiekamp hervat sadomasochistische relatie met ex-SS’er. Controversiële mix van erotiek, trauma en fascisme. Visueel stijlvol, ethisch omstreden. Liefde als wrede gevangenis – en film als provocatie.

The Nude Bomb (1980)
Agent Maxwell Smart keert terug in deze geflopte Get Smart-film vol flauwe grappen over een bom die kleding vernietigt. Wanhopige slapstick zonder de charme van de serie. Komisch, maar vooral pijnlijk ouderwets.

The Octagon (1980)
Chuck Norris bestrijdt ninja’s en innerlijke demonen. Stem-in-zijn-hoofd fluistert filosofisch commentaar. Trage martial arts-thriller met mystiek en zijdelingse actie. Beetje ninja, veel stilte en Norris als nuchtere eenmansleger.

The Odd Couple (1968)
Felix is netjes, Oscar is rommelig – en samen botsen ze in één appartement. Jack Lemmon en Walter Matthau excelleren in deze ultieme karakterkomedie van Neil Simon. Droog, grappig en tijdloos herkenbaar.

The Odessa File (1974)
Jon Voight onderzoekt een Nazi-complot in het naoorlogse Duitsland. Politieke thriller met historische lading, spanning en moreel gewicht. Gebaseerd op Frederick Forsyth. Langzaam opgebouwd, maar effectief in paranoia en wroeging.

The Offence (1972)
Sean Connery als getormenteerde agent die een verdachte mishandelt. Psychologische intensiteit en moreel verval in Sidney Lumet’s ondergewaardeerde drama. Duister, claustrofobisch en rauw – ver van Bond.

The Omen (1976)
Een kind blijkt de Antichrist. Dodelijke “ongelukken”, Latijnse spreuken en Gregory Peck’s wanhoop. Klassieke satanische horror vol sfeer, angst en legendarische muziek van Jerry Goldsmith. Onheil op zijn best.

The Other Side of Midnight (1977)
Liefde, wraak en moord in een internationale soap vol glamour en tragiek. Verfilming van Sidney Sheldon’s bestseller. Sappige pulp met een gotisch randje, visueel verzorgd maar dramatisch over the top.

The Outlaw Josey Wales (1976)
Clint Eastwood als zuidelijke guerrillastrijder op de vlucht na de Burgeroorlog. Antiheld, revolverheld, reluctant vaderfiguur. Poëtische western over geweld, verlies en nieuwe kansen. Eén van Eastwoods beste.

The Outsiders (1983)
Tieners in jaren ’60 Oklahoma vechten klassenstrijd uit. Francis Ford Coppola regisseert met pathos, slow motion en Brat Pack-energie. “Stay gold, Ponyboy.” Romantisch, tragisch en vol jonge sterren in opkomst.

The Package (1989)
Gene Hackman raakt verzeild in een complot rond wapenverdragen. Politieke actie met koude spanning en militaire paranoia. Stabiel geregisseerd door Andrew Davis. Klein verhaal met grote implicaties. Degelijk, niet opwindend.

The Paleface (1948)
Bob Hope als stuntelige tandarts in het Wilde Westen, geholpen door Jane Russell. Westernparodie vol liedjes, flauwe grappen en slapstick. Niet woke, wel historisch grappig. Lichtvoetig uit de jaren ’40.

The Panic in Needle Park (1971)
Al Pacino als junkie in New York. Realistisch portret van verslaving, liefde en uitzichtloosheid. Sober gefilmd, indringend gespeeld. Eén van de hardste Amerikaanse films van de jaren ’70. Geen muziek, geen glamour – alleen naalden.

The Park Is Mine (1985)
Vietnamveteraan bezet Central Park om aandacht te vragen voor vergeten soldaten. Tommy Lee Jones in een tragische eenmansactie. TV-film met morele ambiguïteit, explosies en jaren ’80-commentaar op veteranenzorg.

The Peanut Butter Solution (1985)
Jongen verliest al zijn haar door schrik en groeit het terug met een toverformule... maar het stopt niet. Canadese kinderfilm met hallucinante logica. Surreëel, charmant en uiterst vreemd. Cultfavoriet voor wie durft.

The People That Time Forgot (1977)
Vervolg op The Land That Time Forgot. Dinosaurus-avontuur vol rubberbeesten, rotsgrotten en Britse heldhaftigheid. Edgar Rice Burroughs in matige tv-stijl. Simpel, maar nostalgisch pulpvermaak.

The Perfect Weapon (1991)
Jeff Speakman gebruikt Kenpo-karate om zijn vriend te wreken. Rechttoe-rechtaan actiefilm met harde klappen, weinig plot en veel leren jassen. “No guns, no knives... just hands.” Pure videotheekenergie.

The Phantom of the Opera (1989)
Horrorvariant met gore en tijdsprongen: Robert Englund als moordlustige Phantom. Ver weg van musical, dichter bij Freddy Krueger. Gotisch bloedfestijn vol sfeer en operazang. Voor horror– en horrorfanaten.

The Philadelphia Experiment (1984)
Marine-experiment in 1943 laat schip en bemanning verdwijnen. Twee soldaten belanden in 1984. Tijdreis meets samenzwering. Kleinschalige sci-fi met hart en schokgolven. Low-budget maar inventief.

The Pink Panther (1963)
Inspecteur Clouseau achter een dief en een diamant aan. Peter Sellers als meester van de blunder. Klassieke komedie met chique chaos, Henry Mancini’s jazzy thema en vaudeville in slow motion.

The Pink Panther Strikes Again (1976)
Clouseau’s ex-chef bouwt een doomsday-wapen om hem te vernietigen. Pure farce met verkleedpartijen, slow-burn grappen en eindeloze chaos. Sellers op komisch hoogtepunt. Cartoonesk en tijdloos.

The Pit and the Pendulum (1991)
Stuart Gordon’s bewerking van Poe, met marteling, ketterij en Lance Henriksen als sadistische inquisitor. Middeleeuwse horror met sadisme, bloed en schuld. Serieus grimmig met pulp-energie.

The Poseidon Adventure (1972)
Cruiseschip kantelt, overlevenden zoeken een weg omhoog. Rampenfilm-klassieker met Gene Hackman als vurige priester. Beklemmend, spectaculair en emotioneel geladen. Water, vuur en wanhoop – in glitterjurken.

The Power of One (1992)
Zuid-Afrika, jaren ’30-’50. Een jongen groeit op met boksen, rechtvaardigheid en apartheid. Visueel prachtig, thematisch zwaar. Morgan Freeman als mentor. Emotioneel, educatief, soms iets te braaf.

The Princess Bride (1987)
“Fencing, fighting, torture, revenge, giants, monsters, chases, escapes, true love, miracles.” Liefdessprookje vol ironie, charme en iconische quotes. Cary Elwes, Mandy Patinkin en André the Giant schitteren. Cultklassieker voor elke generatie.

The Principal (1987)
Jim Belushi als ruige directeur op een criminele school. Bat tegen graffiti, gangs en geweld. Moralisme in leren jack. Krachtig als cliché, oprecht in boodschap. “Clean it up, or I will.”

The Producers (1967)
Zij willen een Broadway-flop... maar “Springtime for Hitler” wordt een hit. Mel Brooks’ geniale debuut: satire, slapstick en schaamteloze smaakloosheid. Zero Mostel en Gene Wilder in briljante komische chaos.

The Professionals (1966)
Vier huurlingen worden ingehuurd voor een reddingsmissie in Mexico. Lee Marvin, Burt Lancaster en vuurwapens in stoffige landschappen. Actie, eer en verraad. Stoere western vol morele twijfel en machismo.

The Promise (1979)
Liefdeskoppel raakt uit elkaar na ongeluk, herenigd met plastische chirurgie. Melodrama pur sang, traag en dik aangezet. Richard Burton-achtig zonder Burton. Herinnerd vooral door soundtrack en zuchten.

The Prowler (1981)
Oorlogsgekrenkte moordenaar met bajonet keert terug tijdens schoolreünie. Eén van de grimmigste slashers uit het tijdperk. Tom Savini’s bloedeffecten stelen de show. Meedogenloos, traag en sfeerbeklemmend.

The Punisher (1989)
Dolph Lundgren als Frank Castle. Geen schedellogo, veel kogels. Gritty actie in grauwe stadssetting. Onnauwkeurig maar gewelddadig stripverhaal. Cult onder fans, vergeten door anderen.

The Raven (1963)
Corman, Karloff, Price, Lorre – en poezie met komedie. Losjes gebaseerd op Poe’s gedicht. Magiërs duelleren met vuur en rijm. Gotisch, speels en verrassend luchtig. Camp op z’n charmantst.

The Return of a Man Called Horse (1976)
Richard Harris keert terug naar Sioux-stam, vindt ze onderdrukt en plant opstand. Minder krachtig dan het origineel, maar vol rituelen, wraak en eer. Serieus, soms bombastisch, altijd respectvol.

The Return of Ringo (1965)
Spaghettiwestern waarin een teruggekeerde soldaat zich vermomt om zijn gestolen vrouw en land terug te krijgen. Giuliano Gemma straalt in Leone-achtige setting. Tragisch, romantisch en bloedig mooi.

The Return of Superfly (1990)
Priester Williams is terug, nu tegen crack en corruptie. Slechte productie, slechtere montage. Probeert oude glorie te herleven, maar faalt. Enkel voor completisten met veel geduld en lage verwachtingen.

The Return of Swamp Thing (1989)
Campy vervolg met meer humor, minder horror. Heather Locklear valt voor een plant. Schurken zijn cartoonachtig, effecten slijmerig. Doet pijn – maar met een knipoog. Cult voor wie van moeras houdt.

The Return of the Living Dead (1985)
Zombies die praten en hersenen willen. Punk, gore en slapstick in perfecte balans. “Send more paramedics.” Hilarisch én angstaanjagend. Eén van de leukste zombiefilms ooit. Romero, maar met speed en spikes.

The Return of the Musketeers (1989)
Vergrijsde helden herenigen zich voor nieuwe avonturen. Minder scherp, meer slapstick. Richard Lester keert terug met bekende gezichten, maar minder vuur. Afscheid in kostuum, met flauwe zwaarden.

The Return of the Pink Panther (1975)
Clouseau jaagt op dief, zijn accent is dikker dan ooit. Peter Sellers keert terug met onsterfelijke onhandigheid. Slapstick, valpartijen en de beroemde panter zijn weer present. Klassieke comeback.

The Revolt of Mamie Stover (1956)
Hoertje in Hawaï wordt zakenvrouw. Jane Russell speelt krachtig tegen tropisch decor. Melodrama over klasse, moraal en vrouwelijke ambitie. Kleurrijk, zwoel en voor zijn tijd verrassend feministisch.

The Right Hand Man (1987)
Australische paardenfokker worstelt met impotentie en identiteit. Edwardian setting, veel stil verdriet en broeierige sfeer. Weinig actie, veel emotie. Elegante tragiek met stijve bovenlip.

The Right Stuff (1983)
Epos over Amerikaanse testpiloten en Mercury-astronauten. Heroïek, twijfel en machismo botsen in dit ambitieus, gelaagd ruimteportret. Ed Harris en Sam Shepard schitteren. Pioniersmoed in slow motion. Vliegtuigen, raketten en ego’s op kruishoogte.

The River (1984)
Boerenfamilie vecht tegen overstromingen, schulden en ondergang. Sissy Spacek en Mel Gibson in sociaal drama over veerkracht en natuurgeweld. Zwaar aangezet, maar eerlijk gebracht. Eén van de ‘farm crisis’-trilogie uit de jaren ’80.

The River Rat (1984)
Tommy Lee Jones en zoon bouwen een boot, ontwijken gangsters en vinden elkaar. Klein vader-zoondrama met rust, avontuur en Mississippi-sfeer. Ondergewaardeerd, ingetogen en charmant in eenvoud. Voor wie stilte belangrijker vindt dan actie.

The Rocketeer (1991)
Piloot ontdekt jetpack, wordt held in jaren ’30-Hollywoodepos. Nazis, stuntvliegtuigen en pulpstijl. Disney’s retro-superheldenfilm flopte toen, maar groeide uit tot charmante cultklassieker. Art-deco design en vliegtuigliefde vliegen door het scherm.

The Rocky Horror Picture Show (1975)
Transseksuele alien, time warp en korsetmuziek. Campy musical over seksualiteit, identiteit en losbandigheid. Midnight-movie-icoon met schreeuwend publiek en rijst. Tim Curry is onsterfelijk. “Don’t dream it – be it.”

The Rookie (1990)
Clint Eastwood als norse veteraan, Charlie Sheen als jonge agent. Misdaad, leermeesterschap en explosieve stunts. Hard-boiled actie met ongewilde komische ondertoon. Niet Eastwoods beste, wel typisch voor zijn ruige jaren ’90-fase.

The Ruling Class (1972)
Peter O’Toole denkt dat hij Jezus is... of Jack the Ripper. Britse satire op aristocratie, religie en waanzin. Absurd, theatraal en subversief. Cultklassieker vol monologen, muziek en klassenstrijd in maatpak.

The Running Man (1987)
Schuldige Arnold moet overleven in dodelijke tv-show. Dystopische actie met neon, satire en jaren ’80-geweld. Richard Dawson als sadistische presentator steelt de show. Orwell voor fans van explosies.

The Russia House (1990)
Sean Connery als uitgever verstrikt in Koude Oorlogspionage. Langzaam, romantisch en weemoedig. Michelle Pfeiffer als Russische idealist. Le Carré-verfilming met intellect en hart. Meer fluisteren dan schieten.

The Russians Are Coming the Russians Are Coming (1966)
Russische onderzeeër strandt bij Amerikaans kustdorpje. Hysterie, misverstanden en broederschap volgen. Pacifistische komedie in tijden van nucleaire dreiging. Satirisch, charmant en verrassend hoopvol.

The Sandpiper (1965)
Elizabeth Taylor en Richard Burton in morele romance tussen vrijgevochten kunstenares en getrouwde dominee. Big Sur-landschappen en discussies over liefde en zonde. Langzaam, mooi en melodramatisch. Taylor straalt, Burton worstelt.

The Secret Invasion (1964)
Roger Corman’s low-budget Dirty Dozen-variant. Gevangenen op missie in Nazi-Italië. Geweld, sabotage en persoonlijke wroeging. Simpel, rechtlijnig en verrassend effectief. Cult binnen oorlogs-B-films.

The Secret of My Success (1965)
Jonge man doet zich voor als directeur. Vroege carrièrekomedie vol identiteitstwist en vergissingen. Niet te verwarren met Michael J. Fox-film. Licht, charmant en in vergetelheid geraakt.

The Sell Out (1976)
Richard Widmark raakt verstrikt in corruptie en spionage in het Midden-Oosten. Politieke thriller met paranoia en cynisme, maar zonder scherpte. Verloren in het genregeweld van zijn tijd.

The Serpent and the Rainbow (1988)
Wes Craven onderzoekt Haïtiaanse voodoo en zombies. Gebaseerd op waargebeurde claim, maar met nachtmerrieachtige horror. Visueel intens, thematisch vaag. “Don’t bury me, I’m not dead!” blijft hangen.

The Shaggy D.A. (1976)
Advocaat verandert af en toe in een harige hond. Disney-komedie vol slapstick, achtervolgingen en gezinsvriendelijke magie. Vervolg op The Shaggy Dog, met politicus in pootjes. Voor kinderen met geduld.

The Shoes of the Fisherman (1968)
Oekraïense kardinaal wordt paus, bemiddelt nucleaire vrede. Anthony Quinn in serieus religieus drama met wereldpolitieke inzet. Lang, traag, maar groots van toon. Kerk en Koude Oorlog botsen in plechtig tempo.

The Sign of Four (1983)
Ian Richardson als Sherlock Holmes in stijlvolle bewerking van Doyle’s tweede roman. Klassieke detective met exotisme, Britse flair en Victoriaanse intrige. Niet baanbrekend, wel degelijk en sfeervol.

The Silent Partner (1978)
Bankbediende steelt van overvaller, maar krijgt psychopaat achter zich aan. Elliott Gould vs. Christopher Plummer in ijskoude thriller. Spannend, slim en Canadees onderkoeld. Kerstversiering en bloed mengen onverwacht goed.

The Sons of Katie Elder (1965)
Vier broers keren terug naar geboorteplaats na moeders dood. John Wayne en Dean Martin zoeken wraak, recht en eer. Klassieke western over familie, plicht en pistolen. Groots en traag als het genre zelf.

The Sound of Music (1965)
Zingende non wordt gouvernante bij Oostenrijkse weduwnaar met zeven kinderen. Muziek, romantiek en Nazi’s in perfecte harmonie. Julie Andrews en eindeloze heuvels. Feelgoodklassieker met zingende ontsnapping naar Zwitserland.

The Spikes Gang (1974)
Tieners worden outlaws na ontmoeting met oude bandiet. Western vol desillusie, verlies en eindigheid. Lee Marvin is het morele wrak, jeugd is roekeloos. Bittere ondertoon in stoffige outlawwereld.

The Spook Who Sat by the Door (1973)
Zwarte CIA-agent gebruikt training om binnenstadsrevolutie te starten. Guerrillafilm, maatschappijkritiek en radicale woede in één. Jaren onvindbaar, nu erkend als subversief meesterwerk. Beladen, stil en ontvlambaar.

The Star Chamber (1983)
Michael Douglas als rechter gefrustreerd door falend rechtssysteem. Geheime juristenclub neemt wraak. Legal thriller met ethisch conflict, samenzwering en morele twijfel. Spannend uitgangspunt, onevenwichtige uitwerking.

The Stepfather (1987)
Gezinsman blijkt gestoorde moordenaar op zoek naar perfectie. Terry O’Quinn is ijzingwekkend als psychopaat met schoonheidsdrang. Suburbane horror met scherpe maatschappijkritiek. “Who am I here?” blijft huiveringwekkend.

The Sting (1973)
Robert Redford en Paul Newman voeren meesteroplichterij uit in jaren ’30. Ragtime, bedrog en charme in optima forma. George Roy Hill’s film is een wervelend, perfect georkestreerd spel. Pure filmvreugde met twist.

The Sting II (1983)
Vervolg zonder Redford of Newman. Jackie Gleason probeert zelfde trucje met veel minder magie. Minder stijl, minder charme, minder reden om te kijken. Overbodig, maar niet rampzalig.

The Story of Adele H (1975)
Dochter van Victor Hugo raakt obsessief verliefd. Isabelle Adjani speelt met kwetsbare intensiteit. François Truffaut’s film is ingetogen, tragisch en psychologisch scherp. Liefde als waan, realiteit als straf.

The Strawberry Statement (1970)
Studentenprotest in San Francisco, gefictionaliseerd met veel popmuziek en camera-experimenten. Tegen-cultuurfilm met idealisme én onhandigheid. Fragmentarisch, modieus en radicaal sentimenteel. Woodstock op de campus, met traangas.

The Street Fighter (1974)
Sonny Chiba beukt, snijdt en scheurt door vijanden in brute martial arts-cultklassieker. Rauw, gewelddadig en puur B. Niet voor tere zielen. Tarantino-favoriet, en dat zegt alles.

The Strongest Man in the World (1975)
Kurt Russell krijgt superkrachten van ontbijtgranen. Disney-fantasie vol atletiek, laboratoria en slapstick. Ouderwetse feelgood die kinderen kracht geeft en volwassenen laat lachen om spierballen.

The Stuff (1985)
Witte snack blijkt buitenaards organisme dat mensen opvreet. Satirische horror over consumentisme en verslaving. Larry Cohen serveert gore met reclamekritiek. “Enough is never enough.” Cult met een knipoog én kots.

The Sunshine Boys (1975)
Oude komiekenduo herenigd voor tv-special. Walter Matthau en George Burns kibbelen als ouwe mopperaars. Neil Simon-dialogen, Broadway-charme en melancholie over vergaan showbizz-glorie. Hilarisch én weemoedig.

The Swordsman (1992)
Zoon van zwaardmeester wreekt vaders dood. Martial arts, eer en snelheid botsen in Koreaanse actiethriller. Visueel fraai, narratief rommelig. Vechtscènes domineren verhaal. Geweld als balletsport.

The Taking of Beverly Hills (1991)
Nepaanval op Beverly Hills om huizen te plunderen. Footballspeler redt de stad. Pure jaren ’90-onzin vol explosies, absurde actie en corporate paranoia. Campy ramp die zichzelf serieus neemt.

The Taking of Pelham One Two Three (1974)
Metrotrein gekaapt, Walter Matthau onderhandelt. Snedige dialogen, realistische spanning en strak tempo. Klassieke thriller vol New York-gruis. Grauw, droog en perfect in eenvoud. Remakes verbleken.

The Tenant (1976)
Polanski huurt Parijse flat, wordt paranoïde. Identiteitsverval, burenangst en vervreemding in claustrofobisch appartement. Absurd en verontrustend. Slotbeeld blijft hangen als psychologisch horroricoon.

The Texas Chain Saw Massacre (1974)
Hippies stuiten op kannibalenfamilie in Texas. Brutaal, rauw en intens. Geen bloed nodig om angst op te wekken. Tobe Hooper’s low-budget nachtmerrie herschreef horrorregels. Chainsaw, leergezicht en eindeloze gillen.

The Texas Chainsaw Massacre 2 (1986)
Zwart-komische, groteske sequel met Dennis Hopper als kettingzaagwreker. Bloederiger, gekker en karikaturaler dan het origineel. Tobe Hooper kiest voor satire en chaos. Oncomfortabel én cultwaardig.

The Thing (1982)
Antarctica. Alien imiteert mensen. Paranoia, ijs en flamethrowers. John Carpenter’s meesterwerk mengt body horror met claustrofobie. Kurt Russell leidt de wanhoop. Eén van de beste horrors ooit – koud, slijmerig en tijdloos.

The Three Musketeers (1973)
Zwaardgevechten, intriges en slapstick. Richard Lester’s luchtige, chaotische bewerking van Dumas. Sterrencast (York, Reed, Dunaway), kostuums en humor. Zwaardpuntige charme met Franse flair.

The Town That Dreaded Sundown (1976)
Texarkana leeft in angst voor gemaskerde moordenaar. Semi-documentaire horror met grimmige moorden en politieklungels. Gebaseerd op waargebeurde ‘Moonlight Murders’. Eenvoudig, sfeervol en met creepy zak op hoofd.

The Toxic Avenger (1984)
Jonge schoonmaker valt in vat afval, verandert in monsterheld. Troma’s vlaggenschip: smerig, hilarisch, bloederig en amoreel. Cultklassieker vol gore, satire en bad taste. “The first superhero from New Jersey!”

The Tragedy of Macbeth (1971)
Roman Polanski’s rauwe, bloederige Shakespeare-adaptatie. Middeleeuws vuil, naakte ambitie en duistere sfeer. Visueel sterk, ontnuchterend gewelddadig. Jon Finch als paranoïde Macbeth, Francesca Annis spookachtig als Lady. Niets romantisch, alles rot.

The Trip to Bountiful (1985)
Oude vrouw reist tegen wil van haar familie terug naar geboorteplaats. Ontroerend drama over herinnering, verlies en waardigheid. Geraldine Page won terecht een Oscar. Stil, warm en tijdloos menselijk.

The Trouble with Girls (1969)
Elvis als manager van reizend variétégezelschap in de jaren ’20. Vermengd met feminisme en moordmysterie. Retro charme, maar rommelig verhaal. Eén van Elvis’ laatste – en minst bekende – films.

The Trouble with Spies (1987)
Donald Sutherland als stuntelende spion op een eiland vol dubbelspel. Zogenaamde komedie, maar traag en weinig grappig. Tien jaar op de plank gelegen – en dat is te merken.

The Turning Point (1977)
Vervlogen dansdromen botsen met nieuwe generaties. Anne Bancroft en Shirley MacLaine als oude rivalen in balletwereld. Oscar-magneet zonder winst. Elegant, emotioneel en vol spitzen en spijt.

The Untouchables (1987)
Eliot Ness vs. Al Capone in De Palma’s stijlvolle gangsterepos. Sean Connery steelt de show, Ennio Morricone’s muziek pulseert. Opera, bloed en moraliteit. “They pull a knife, you pull a gun.”

The Valachi Papers (1972)
Charles Bronson onthult Maffia-geheimen in deze semi-historische, rauwe misdaadfilm. Minder verfijnd dan The Godfather, maar realistisch en compromisloos. Gangsterconfessies met kogelregen. Hard, stroef, effectief.

The Valley of Gwangi (1969)
Kowboys vangen dino’s in verborgen vallei. Ray Harryhausen’s stop-motion mag alles. Western meets monsterfilm in uniek genrehybride. Kermis, tyrannosaurus en lasso’s. Heerlijk ouderwetse fantasie.

The Visitor (1979)
Kristallenkind, valken, buitenaardse Jezus en John Huston in sci-fi-horror die logica uitdaagt. Italiaanse productie met Amerikaanse cast. Surreëel, onbegrijpelijk en onweerstaandbaar raar. Pure cult.

The War of the Roses (1989)
Perfect huwelijk escaleert tot huis-tot-huisgevecht. Michael Douglas en Kathleen Turner haten hilarisch. Zwarte komedie vol wrok, wreedheid en verbetenheid. Danny DeVito regisseert met sardonisch genoegen.

The Warriors (1979)
Bende moet veilig terugkeren door vijandig New York. Stripachtige stijl, zinderende soundtrack en subcultuurfantasie. “Warriors, come out to play!” werd legendarisch. Urban mythologie pur sang.

The Watcher in the Woods (1980)
Disney’s poging tot gothic horror voor jeugd. Buitenaards mysterie in spookhuisverpakking. Bette Davis kijkt intens. Sfeervol, traag en verwarrend – maar cultwaardig door pure sfeer.

The Way of the Dragon (1972)
Bruce Lee regisseert zichzelf tegen Chuck Norris in Romeinse arena. Martial arts met pasta en nunchaku. Simpel verhaal, legendarische gevechten. Lee op creatief én fysiek hoogtepunt.

The Way We Were (1973)
Activistische Barbra Streisand en nonchalante Robert Redford vallen voor elkaar – en groeien uit elkaar. Politiek en passie botsen in melancholische, sentimentele romance. Titelsong blijft in je hoofd hangen.

The Whisperers (1967)
Oude vrouw raakt geïsoleerd in grauwe flat. Edith Evans in schrijnend sociaal realisme. Britse armoede als existentiële horror. Koud, langzaam en intens breekbaar.

The Whoopee Boys (1986)
Ongemanierde idioten proberen heren van stand te worden. Vulgaire komedie die weinig werkt. Slechte timing, slechte grappen, weinig herinnerd. Alleen voor masochistische jaren ’80-verzamelaars.

The Wild Angels (1966)
Peter Fonda en Nancy Sinatra als losgeslagen bikers. Roger Corman’s motorbende-klassieker vol anarchie, rock en drugs. Geen plot, wel attitude. Startschot van outlaw cinema.

The Wild Bunch (1969)
Oude bandieten vechten tegen tijd en moraliteit. Sam Peckinpah’s slow-motionbloedbalet vol tragiek. Western als elegie. “If they move, kill ’em.” Hard, groots en onsterfelijk.

The Witches (1990)
Roald Dahl’s kindergruwel verfilmd met rubbermaskers, muizen en Anjelica Huston. Genuanceerd eng voor kinderen, gitzwart voor volwassenen. Eén van de beste jeugdhorrors ooit.

The Wizard of Gore (1970)
Magiër vermoordt vrouwen op podium – en dan echt. Hersens worden gescheurd, logica verdwijnt. Herschell Gordon Lewis’ bloederige splatterklassieker met nul subtiliteit. Camp voor ingewijden.

The Wraith (1986)
Geest met turboauto neemt wraak op straatracers. Charlie Sheen spookt in leren jack. Sci-fi revengefilm met synths, bliksem en branie. Tienercult van rubber en rook.

The Yakuza (1974)
Robert Mitchum duikt in Japanse erecode en geweld. Sydney Pollack’s misdaadfilm vol melancholie, schuld en zwaarden. West ontmoet Oost met bloed en traditie. Underrated.

The Year of Living Dangerously (1982)
Journalist in revolutionair Jakarta raakt verstrikt in liefde en ethiek. Mel Gibson, Sigourney Weaver en Oscarwinnende Linda Hunt. Exotisch, broeierig en politiek geladen.

Thelma & Louise (1991)
Twee vrouwen, één roadtrip – uitmondend in vrijheid én tragedie. Ridley Scott’s feministische western op vier wielen. Davis en Sarandon schitteren. “Let’s keep going.”

There Was a Crooked Man... (1970)
Kirk Douglas plant ontsnapping in gevangenis geleid door Henry Fonda. Western met satirische ondertoon. Cynisme, ironie en morele grijsheid domineren. Laat, duister en ondergewaardeerd.

They Call Me Bruce (1982)
Kook wordt aangezien voor karate-expert. Parodie op martial arts, vol stereotypen en flauwe grappen. Soms charmant, vaak pijnlijk. Jaren ’80-asiatische karikatuur in komedieverpakking.

They Call Me MISTER Tibbs! (1970)
Sidney Poitier keert terug als Virgil Tibbs in misdaaddrama met sociale lading. Minder scherp dan In the Heat of the Night, maar Poitier blijft magnetisch.

They Call Me Trinity (1970)
Terence Hill en Bud Spencer in komische spaghettiwestern vol klappen, bonen en slapstick. Subversieve helden met humor. Leverde tientallen imitaties op. Cultklassieker met eigen tempo.

They Live (1988)
Zonnebril onthult buitenaardse propaganda. John Carpenter’s satirische sci-fi over consumentisme. Rowdy Roddy Piper vecht 6 minuten lang om bril. “Obey.” Cult tot in de vezels.

Thief (1981)
Professionele inbreker wil normaal leven. Michael Mann’s stijlvol debuut vol neon, synth en fatalisme. James Caan in topvorm. Nacht, regen en existentialisme in kluiskraker-verpakking.

Thieves Like Us (1974)
Bankovervallers in depressietijd. Robert Altman regisseert traag, poëtisch en somber. Liefde, misdaad en hopeloosheid met radiomuziek als soundtrack. Weinig actie, veel melancholie.

Things Are Tough All Over (1982)
Cheech & Chong als taxichauffeurs in idiote plot met olie-sjeiks. Veel wiet, weinig verhaal. Flarden van grappen in woestijnstof. Alleen voor diehard stoners.

Thirst (1949)
Zweedse arthouseklassieker over actrice in mentale crisis. Regisseur Alf Sjöberg combineert expressionisme met psychologisch realisme. Donker, dromerig en tragisch. Voor liefhebbers van Bergman’s voorlopers.

Those Magnificent Men in Their Flying Machines... (1965)
Internationale luchtvaartwedstrijd in 1910. Brits spektakel vol typetjes, luchtballonnen en slapstick. Lang, vrolijk en charmant ouderwets. Edwardian escapisme in technicolor.

Thrashin' (1986)
Skateboarders botsen met punks in romantisch coming-of-age verhaal. Josh Brolin als held op wieltjes. Pure jaren ’80-energie met soundtrack, stunts en rebellie. Cheesy – maar met stijl.

Three Amigos! (1986)
Drie domme acteurs worden per ongeluk echte helden in Mexicaans dorp. Martin, Chase en Short in parodie op western én showbiz. “Would you say I have a plethora of piñatas?” Cultkomedie vol costumes en chaos.

Three Days of the Condor (1975)
Boekenwurm in CIA-archief ontdekt moordcomplot. Robert Redford vlucht voor zijn leven. Politieke paranoia meets thrillerprecisie. Pakking, koffie en achterdocht in post-Watergate-Amerika.

Three Fugitives (1989)
Ex-bankrover, stuntelige vader en kind vluchten samen. Nick Nolte en Martin Short vormen onwaarschijnlijk duo. Actiekomedie met hart, kind en traangas. Mild amusant, luchtig vergeten.

Three the Hard Way (1974)
Zwarte helden vechten tegen racistische samenzwering met dodelijk virus. Jim Brown, Fred Williamson, Jim Kelly: drie iconen, drie stijlen, veel explosies. Blaxploitation met urgentie en kracht.

Throw Momma from the Train (1987)
Billy Crystal wil zijn moeder lozen; Danny DeVito wil van z’n rivaal af. Hitchcock-parodie vol misverstanden en moordfantasie. Anne Ramsey gromt zich naar eeuwige cultstatus.

Thunderbolt and Lightfoot (1974)
Eastwood en Bridges beramen overval, groeien naar elkaar toe. Michael Cimino’s debuut is macho-roadmovie met melancholie. Geweld, vriendschap en open vlaktes. Tragisch met een glimlach.

Tickle Me (1965)
Elvis als cowboy op ranch vol vrouwen. Verhaal is dun, liedjes zijn talrijk. Slapstick, dromen en Elvis-glimlach. Eén van zijn vreemdere uitstapjes.

Time Bandits (1981)
Dwergen reizen door tijd met jongen en gestolen kaart. Terry Gilliam’s fantasie vol satire, absurde humor en briljante visuals. “Mom, dad... don’t touch it, it’s evil!” blijft tijdloos.

To Kill a Priest (1988)
Poolse priester (Jerzy Popiełuszko) verzet zich tegen regime, wordt doelwit. Gereconstrueerd met Christopher Lambert. Politiek drama over idealisme en repressie. Beklemmend, maar afstandelijk gebracht.

To Live and Die in L.A. (1985)
Geobsedeerde agent jaagt op valsemunter. William Friedkin’s neon-noir is stijlvol, gewelddadig en moreel grauw. Achtervolgingen, Wang Chung-soundtrack en onvoorspelbare wendingen. Sleutelfilm in '80s misdaadaesthetiek.

To Sir, with Love (1967)
Sidney Poitier als leraar op ruige Londense school. Tieners temmen, respect verdienen. Sentimenteel, maar oprecht. Titelsong werd hit. Klassieker in onderwijsdrama’s: streng, menselijk en invloedrijk.

To Sir, with Love (1968)
Geen bekende film in dit jaar met deze titel. Waarschijnlijk verwarring met tv-vervolg (To Sir, with Love II, 1996) of heruitgave van het origineel.

Tobruk (1967)
Britse en Joodse commando’s vallen Nazi-forten in de woestijn aan. Oorlogspulp met explosies, camouflage en tanks. Rock Hudson en George Peppard leiden de missie. Zandstormen en saboteurs in ouderwets stoere actie.

Tom Sawyer (1973)
Musicalbewerking van Mark Twains klassieker. Jongetjesavontuur met liedjes, hekverf en piratenfantasie. Johnny Whitaker als charmante kwajongen. Familie-entertainment met veel nostalgie en netjes in pak.

Tommy (1975)
Blinde, dove, stomme jongen wordt flippergod. The Who’s rockopera verfilmd als visuele LSD-trip. Ken Russell’s camp extravaganza vol religie, trauma en Tina Turner. Onnavolgbaar, brutaal en opwindend.

Tootsie (1982)
Dustin Hoffman verkleedt zich als vrouw om acteerwerk te krijgen – en leert empathie. Komedie met feministische kern, snelle dialogen en morele groei. Slim én grappig. “I was a better man with you as a woman.”

Top Gun (1986)
Maverick stijgt op met zonnebril en attitude. Gevechtsvliegtuigen, volleyballen en gevaarlijke snelheden. Tony Scott regisseert als videoclip. Patriottisme met jet fuel. Soundtrack, Cruise en Ray-Bans bleven iconisch.

Top Secret! (1984)
Val Kilmer zingt zich door Oost-Duitse spionage-onzin. Parodie op Elvis-films én oorlogsdrama’s. Absurdisme, omgekeerde bibliotheken en koeien in BH’s. Van Airplane!-makers. Onvergetelijk flauw.

Tora! Tora! Tora! (1970)
Reconstructie van Pearl Harbor, verteld vanuit Amerikaans én Japans perspectief. Historisch, droog, indrukwekkend precies. Geen spektakel, wel militaire soberheid. Feit boven fictie. Educatief en gedurfd in balans.

Torn Curtain (1966)
Paul Newman en Julie Andrews als spionnen achter het IJzeren Gordijn. Hitchcock op automatische piloot. Beklemmend, maar zonder spanning van zijn beste werk. Eén iconische worstelscène, de rest verbleekt.

Total Recall (1990)
Schwarzenegger gaat naar Mars – of niet? Paul Verhoeven’s sci-fi-spektakel met geheugenimplantaten, mutanten en ontploffende hoofden. Filosofie én vuistslagen. “Get your ass to Mars.” Cult én blockbuster.

Tough Guys (1986)
Kirk Douglas en Burt Lancaster komen na decennia vrij en botsen met de moderne wereld. Oudere boeven met charme en revolver. Luchtige buddyfilm vol nostalgie en ironie.

Touki-Bouki (1973)
Senegalees koppel droomt van Parijs. Visueel poëtische, experimentele roadfilm. Djibril Diop Mambéty’s cultklassieker vol symboliek, motorgeluid en surrealistische montage. Afrikaans cinema-meesterwerk.

Toy Soldiers (1991)
Terroristen gijzelen eliteschool, pubers slaan terug. Mix van Die Hard en The Goonies. Sean Astin als rebelse leider. Actie, explosies en veel gel. Dom, spannend en heerlijk overdreven.

Trading Places (1983)
Dan Aykroyd en Eddie Murphy ruilen levens door rijke weddenschap. Satire op klasse, ras en Wall Street. Kerstmis, gorilla en bacon. Slimme komedie met sociale prik en grote lach.

Trancers (1984)
Futuristische agent jaagt op zombies via tijdreizen in voorouderlijk lichaam. Low-budget sci-fi met pulpverhaal en droge held. Tim Thomerson als culticoon. Dertien vervolgfilms en evenveel one-liners.

Trapped (1982)
Stadsbewoners worden opgejaagd door moordzuchtige plattelandsmensen. Survivalhorror met paranoia, rednecks en weinig subtiliteit. Gritty B-thriller die geen genade kent. Niet groots, wel spannend.

Tremors (1990)
Reuzenwormen onder de grond terroriseren dorpje. Kevin Bacon en Fred Ward vechten met humor en dynamiet. Monsterfilm met charme, practical effects en cultstatus. “Graboids” kwamen om te blijven.

Trilogy of Terror (1975)
Drie korte horrorverhalen met Karen Black in elke hoofdrol. Laatste segment met Zuni-popje is legendarisch eng. TV-film die cult werd. Miniatuurhorror met groot effect.

Trinity Is Still My Name (1971)
Hill en Spencer keren terug als laconieke cowboys. Klappen, bonen en bakkebaarden in slapstickwestern. Minder fris dan eerste deel, maar publieksfavoriet. Humor boven actie.

Troll (1986)
Meisje bezeten door trollenkoning. Flatgebouw verandert in magisch bos. Fantasiehorror met rare effecten, rare personages en Harry Potter Jr. – ja, echt. Charmant bizar.

Troll 2 (1990)
Geen trollen, wel vegetarische goblins. Slechtste film ooit volgens velen. Acteerwerk, script, effecten – alles faalt. Maar zo episch fout dat het cultgenie wordt. “They’re eating her... and then they’re going to eat me!”

Tron (1982)
Programmeur belandt in computerwereld vol lichtfietsen en neon. Visueel baanbrekend, narratief simplistisch. Disney’s digitale revolutie begon hier. Flop toen, legende nu.

Truck Turner (1974)
Isaac Hayes als premie-jager met Magnum en attitude. Blaxploitation vol funk, geweld en slechteriken. Hayes levert stijl én soundtrack. Ondergewaardeerd binnen het genre.

True Believer (1989)
Robert Downey Jr. en James Woods ontrafelen justitiefout. Courtroomdrama meets actie. Racisme, recht en morele onrust. Minder bekend, maar sterk gespeeld. Legal thriller met pit.

True Grit (1969)
John Wayne als nukkige marshal Rooster Cogburn. Avontuur met jonge wraakengel. Western vol karakter, eer en whisky. Wayne won Oscar. Klassiek zonder franje.

Tucker: The Man and His Dream (1988)
Jeff Bridges als visionaire autofabrikant in strijd met het systeem. Francis Ford Coppola’s nostalgische ode aan innovatie. Stijlvol, gepassioneerd en ondergewaardeerd portret van doorzettingsvermogen.

Tuff Turf (1985)
Rijke jongen botst met stadsbende, wordt verliefd. James Spader en Kim Richards in stijlvolle tienerfilm vol attitude, new wave en vechtpartijen. Donkerder dan het lijkt. Cultwaardig.

Turner & Hooch (1989)
Nette agent krijgt lompe hond. Moord, speurwerk en veel kwijl. Tom Hanks redt het script. Vriendenfilm met poten en pistool. Onhandig, maar lief.

Twilight Zone: The Movie (1983)
Vier segmenten van vier regisseurs, gebaseerd op klassieke afleveringen. Wisselend van toon en kwaliteit. Tragisch bekend door dodelijk ongeluk op set. Van grimmig tot fantasievol.

Twins (1988)
Arnold en DeVito als genetisch experiment: de perfecte man en zijn rommelige broer. Komedie van contrasten met charme. Absurde premisse, geslaagde uitwerking.

Twisted Nerve (1968)
Jongen doet zich voor als verstandelijk beperkt om meisje te volgen. Thriller vol ongemak, psychoseksuele spanning en beroemde fluitmelodie. Subtiel verontrustend. Geen feelgood.

Two Moon Junction (1988)
Zuidelijke erfgename valt voor kermisknapheid. Erotisch melodrama vol zweet, verlangens en weinig subtiliteit. Sherilyn Fenn in haar doorbraakrol. Wild Orchid meets Dixie.

Two Mules for Sister Sara (1970)
Clint Eastwood begeleidt non op missie in Mexico. Ze blijkt minder vroom dan gedacht. Western met humor, dynamiek en Ennio Morricone-score. Shirley MacLaine als pittige zuster.

Two of a Kind (1983)
John Travolta en Olivia Newton-John herenigd in romantische komedie met engelen, overvallen en lotsbestemming. Hemel probeert wereld te redden via liefde. Muziek overleefde, film niet. Cosmisch kitsch met charmante onzin.

Two-Lane Blacktop (1971)
Racers doorkruisen Amerika in minimalistisch wegdrama. Monte Hellman regisseert existentialisme op vier wielen. Dennis Wilson en James Taylor spreken amper. Prachtig, leeg en hypnotiserend. De anti–Easy Rider.